چکیده:
بشارت به وقوع ملکوت که ریشه در آموزه های یهودیت دارد، از تعالیم حضرت عیسی (ع) و مرکز رسالت او قرار گرفته است، زیرا نجات و رستگاری تنها در ملکوت خدا محقق می شود. ملکوت که در عهد جدید، بیشتر با زبان رمز و تمثیل بیان شده، از الوهیت عیسی(ع) آغاز و با تکامل انسان ها، کلیسا و ولایت حواریون، رجعت ثانی، رستاخیز، قیام مردگان، و داوری نهایی مرتبط است. در قرآن کریم ملکوت الهی از خدا آغاز گشته و با امر الهی، هدایت، امامت، یقین، و عرش مرتبط است. در نظام عرش الهی، پیامبران، حاملان عرش هستند که اجرای بخشی از تدابیر خداوند، یعنی هدایت انسان ها را بر عهده دارند و در این راستا از علم حضوری بهره مند شده و با ولایتی که در نفوس مردم دارند، به هدایت می پردازند. نوع دیگری از ملکوت در قرآن کریم جنبه همگانی داشته و محیط بر عالم ملک است و مردم در صورت تزکیه نفس از طریق مشاهده باطنی وارد عالم ملکوت شده و بر این اساس جهان را خدامحور دیده و تنها خدا را شایسته پرستش و عبودیت دانسته و فقط از او استعانت می طلبند. این نوشتار، در صدد است از طریق متون دینی و تفاسیر مربوطه با بیان مفهوم و حقیقت ملکوت در عهدین و قرآن کریم، مبانی مشترک و مورد اختلاف را استخراج نماید.بشارت به وقوع ملکوت که ریشـه در آمـوزه هـای یهودیـت دارد، از تعالیم حضرت عیسی (ع ) و مرکز رسالت او قرار گرفته اسـت ، زیـرا نجات و رستگاری تنها در ملکوت خدا محقق میشود. ملکـوت کـه در عهد جدید، بیشـتر بـا زبـان رمـز و تمثیـل بیـان شـده ، از الوهیـت عیسی(ع ) آغـاز و بـا تکامـل انسـان هـا، کلیسـا و ولایـت حواریـون ، رجعت ثانی، رستاخیز، قیام مردگـان ، و داوری نهـایی مـرتبط اسـت . در قرآن کـریم ملکـوت الهـی از خـدا آغـاز گشـته و بـا امـر الهـی، هدایت ، امامت ، یقین ، و عرش مـرتبط اسـت . در نظـام عـرش الهـی، پیامبران ، حاملان عرش هستند که اجرای بخشـی از تـدابیر خداونـد، یعنـی هـدایت انسـان هـا را بـر عهـده دارنـد و در ایـن راسـتا از علـم حضوری بهره مند شده و بـا ولایتـی کـه در نفـوس مـردم دارنـد، بـه هدایت میپردازند. نـوع دیگـری از ملکـوت در قـرآن کـریم جنبـه همگانی داشته و محیط بر عالم ملک است و مردم در صورت تزکیه نفس از طریق مشاهده باطنی وارد عالم ملکوت شده و بر این اسـاس جهان را خدامحور دیده و تنهـا خـدا را شایسـته پرسـتش و عبودیـت دانسته و فقط از او استعانت میطلبند. این نوشتار، در صـدد اسـت از طریق متون دینی و تفاسیر مربوطه با بیان مفهـوم و حقیقـت ملکـوت در عهــدین و قــرآن کــریم ، مبــانی مشــترک و مــورد اخــتلاف را استخراج نماید.
خلاصه ماشینی:
نـوع دیگـری از ملکـوت در قـرآن کـریم جنبـه همگانی داشته و محیط بر عالم ملک است و مردم در صورت تزکیه نفس از طریق مشاهده باطنی وارد عالم ملکوت شده و بر این اسـاس جهان را خدامحور دیده و تنهـا خـدا را شایسـته پرسـتش و عبودیـت دانسته و فقط از او استعانت میطلبند.
اناجیـل ، ملکوت خدا را امری روحانی میدانند که عیسی از یک سو بر ایـن بـاور بـود کـه ملکـوت خدا از طریق شخص او و خـدماتش آغـاز شـده اسـت و از سـوی دیگـر در انتظـار بـه اوج رسیدن و تحقق کامل آن در آینده ای نزدیک بود.
(17 برخی دیگر از مثل های مسیح ، حضور ملکوت خدا را مفروض مـیگیرنـد؛ بـرای مثـال ، در مثل مروارید و گنج (متی، بند١٣، ص ٤٤-٤٦) فرض مثل این است که ملکـوت خـدا در خدمت عیسی حضور دارد، آن گونه که شخص میتواند نخست آن را بیابد و سـپس آن را ازآن خود سازد.
بر این اساس ملکوت در قرآن کریم دو نوع است : در نوع همگـانی همـه انسـان هـا ایـن پتانسیل را دارند که وارد آن شوند، اما نوع خاص آن مربوط به عالم عرش و تـدبیر اسـت و تنها به اولیاء الهی اختصاص دارد تا بتوانند با امر ملکوتی به هدایت انسان هـا بپردازنـد.
در مسیحیت ، ملکوت روندی ناقص اما رو بـه رشـد دارد، امـا در قـرآن کـریم ملکـوت یک امر باطنی در نظام عرش و تدبیر اسـت کـه خـارج از قیـود زمـان و مکـان مـیباشـد، و محیط بر عالم ملک است .