چکیده:
امتناع دارندگان حقوق آفرينش های فکری از صدور مجوز بهره برداری به يکی از بحث برانگيزترین حوزه ها در اين شاخه از حقوق تبديل شده است امروزه در اين زمينه که دارندگان حقوق آفرينش های فکری در اصل انعقاد قرارداد و انتخاب طرف قرارداد مجوز بهره برداری آزادند تردیدی وجود ندارد. همچنسنس در این زمینه که امتناع از صدور مجوز بهره برداری می تواند در شرايط استثنایی و خاص منهی به آثار ضد رقابتی شود نيز اختلاف نظری ديده نمی شود. منتها در تعيين و تفسیر اين شرايط خاص، ميان نظام های حقوقی ایالات متحده آمريکا و اتحادیه اروپا اختلاف رویه جدی به چشم می خورد. در حقوق ایالات متحده آمريکا امتناع يک جانبه غير مشروط دارندگان آثار فکری اصولا از اعمال مقررات حقوق رقابت معاف اعلام شده و تنها امتناع مشروط دارندگان آثار فکری اصولا از اعمال مقررات حقوق رقابت معاف اعلام شده و تنها امتناع مشروط،آن هم در شرايط بسیار محدود،در معرض ضد رقابتی شناخته شدن قرار خواهد گرفت. در برابر ، در حقوق اتحادیه اروپا، امتناع از صدور مجوز بهره برداری در صورتی يک رفتار ضد رقابتی تلقی می شود که:اولا دارنده حق آفرينش فکری در موقعيت برتر تجاری قرار داشته باشد،ثانیا هيچ دليل موجهی برای امتناع از صدور مجوز بهره برداری ارائه ننماید و ثانيا دسترسی به حق فکری برای رقابت در بازار اولیه ضروری بوده و امتناع ايشان مخل رقابت در بازار ثانویه شود.در حقوق ایران، علی رغم عدم پيش بینی قانون گذار ایرانی در قانون اجرای سياست های کلی اصل چهل و چهارم قانون اساسی و فقدان رویه قضایی و شبه قضایی شورای رقابت،به نظر می رسد با تفسیر موسع از بند (ط) ماده 45 قانون فوق،بتوان رویه ای نزديک به رویه اتحادیه اروپا اتخاذ نمد و دارنده حق آفرينش فکری را در شرايط خاص متعهد به صدور مجوز بهره برداری دانست. در عين حال، تعيين شرايط خاص که طی آن تعهدبه صدور مجوز بهره برداری شناسایی می شود و شرح آن شرايط به عهده شورای رقابت می باشد که از طريق تدوین اصول راهنما می تواند در اين زمينه گام بردارد.