چکیده:
«تروریسم اسلامی اروپایی» یا «مسلمانان تروریست اروپایی» که به کرات در رسانههای غربی با هدف ترویج اسلامهراسی شنیده میشود، به عنوان پدیدهای مشکوک و امری سیاسیـاجتماعی شایسته بررسی است. در این زمینه، عوامل اصلی گرایش مسلمانان به گروههای افراطی را میتوان در چند مرحله مورد توجه قرار داد. در مرحله اول، این گرایش حاصل تشدید فعالیتهای اسلامهراسانه، فشارهای سیاسی و اجتماعی به مسلمانان، سرخوردگی از زندگی غرب و... بوده است؛ ولی در مرحله بعد، نقش تبلیغی گروههای افراطی و حتی ترغیب غیرمستقیم دولتهای اروپایی با هدف سرنگونی حکومت اسد در سوریه تاثیرگذار بوده است. موضوع قابل توجه دیگر، پروژهای بودن پدیده «تروریسم اسلامی اروپایی» با همکاری و تبانی دولتهای غربی و برخی گروههای افراطی وهابی و تکفیری است و هرچند گرایش مسلمانان به آن ناچیز است، جنبه بزرگنمایی و غلو نسبت به آن در رسانهها میتواند ابزار مناسبی در توجیه اقدامات امنیتی و سیاستهای جنگطلبانه برخی دولتهای اروپایی و مقابله با رشد اسلام راستین و ارائه گفتمان اصیل اسلامی باشد.
خلاصه ماشینی:
"از این طریق و به بهانه مبارزه با آنچه «تروریسم اسلامی» خوانده میشود، فشارهای مختلف سیاسی و اجتماعی بر مسلمانان اروپا وارد میشود تا اولا نسبت به سیاستهای خارجی کشورهای متبوع خود (که بیشتر مسلمانان منتقد و معترض آن هستند) مواضع همگرایانهتری اتخاذ نمایند و ثانیا از اسلام راستین ـ که با سیاست و مسئولیت اجتماعی پیوند خورده است، دوری کنند؛ زیرا دولتهای مختلف اروپایی از جمله دولت بریتانیا که علیالظاهر سیاستهای مسامحهآمیزی نسبت به مسلمانان دارد بر اساس برخی قوانین مانند «قانون جلوگیری از تروریسم» موسوم به «استراتژی جلوگیری» 3 مسلمانان را مجبور میکنند نسبت به اسلام و Integration Assimilation Prevent Strategy برخی آموزههای سیاسی و اجتماعی آن مانند مقاومت در برابر ظالم، یاری رساندن به مظلوم، ضرورت دفاع و جهاد در برابر متجاوز، اصل حجاب و دفاع از موازین و حریم خانواده اعلام برائت و بیزاری کنند.
برای مثال، در دوره اول تشدید فعالیتهای اسلامهراسانه و اعمال فشار سیاسی و اجتماعی به مسلمان، سرخوردگی از سبک زندگی غربی و نحوه تعامل شهروندان بومی با مسلمانان، سیاست خارجی دوگانه و مزورانه و ضعف بنیادهای اعتقادی و اقتصادی از عوامل مهم در الحاق برخی افراد به گروههای تروریستی بودند؛ در حالی که در دوره دوم، نقش تبلیغ گروههای افراطی و همچنین ترغیب و تشویق مستقیم و غیرمستقیم دولتهای اروپایی (که از آن میتوان با عنوان پروژه «گفتمانسازی» برای سرنگونی حکومت بشار اسد به بهانههای دفاع از دموکراسی و حقوق بشر یاد کرد) از تأثیر بیشتری برخوردار بوده است."