چکیده:
هدف این مقاله، تحلیل و برجسته نمودن رویکرد کنونی دولت به عملیات نفوذ استراتژیک در فضای بینالمللی است. نفوذ استراتژیک، محل تلاقی سازمانهای اطلاعاتی است که در طی فرآیند یکپارچهسازی بینسازمانی با یکدیگر ادغام شده و به مسائلی همچون دیپلماسی عمومی، روابط عمومی و اطلاعات بینالمللی نظامی (یا به عبارتی عملیات روانی وزارت دفاع) میپردازند. این مقاله به طور ویژه، تحلیلی تطبیقی را از رویکردهای اساسی که وزارت دفاع، وزارت امورخارجه و شورای امنیت ملی / کاخ سفید در سطح بینالمللی به کار میگیرند، ارائه میدهد و راهکارهایی را پیشنهاد میدهد که به فنون اطلاعاتی که منجر به ارتقای اهداف استراتژیک میشود، معطوف است.
خلاصه ماشینی:
"سازمان نظارت بر پخش زمانی که بخشی از سازمان اطلاعات دولت ایالات متحده بود برای طراحی قانون بین المللی پخش خبری (٥) سال ١٩٩٤ و تصویب موارد ذیل ، همکاری نزدیکی با کنگره داشت : ١) پخش اخباری که همیشه قابل اعتماد و موثق ، دقیق ، هدفمند و جامع باشد؛ ٢) انعکاس متعادل و جامع افکار ایالات متحده و بازگو کردن تنوع فرهنگی و اجتماعی آن ؛ ٣) ارائه سیاستهای دولت ایالات متحده به طور واضح و مؤثر و بحث و بررسی این سیاستها؛ ٤) برنامه ریزی در جهت برآورده کردن نیازهایی که از سوی مطبوعات موجود در برخی کشورها بدانها توجه نشده است ؛ Voice Of America (VOA) World NET Free Europe Radio Liberty International Broad Casting Act ٥) ارائه اطلاعات در مورد توسعه و پیشرفتهایی که در هر یک از مناطق مهم جهان روی داده است ؛ ٦) ارائه آرا و نظرات در کشورها و مناطق خاصی که شهروندانش با سانسور و محرومیت خبری مواجه هستند؛ ٧) ظرفیت تحقیقاتی قابل اتکا برای برآوردن نیازها و معیارهای این قانون ؛ ٨) ظرفیت مناسب انتقال و بیان برای حمایت از فعالیتهایی که در این بخش به آن اشاره شده است ؛ و ٩) حمایتهای آموزشی و فنی از مطبوعات مستقل داخلی از طریق سازمانهای دولتی و خصوصی ایالات متحده ."