چکیده:
عملیات روانی را میتوان به کارگیری تواناییهای بشری برای کنترل شناخت، آگاهیها و تصورات مردمی معین و از پیش هدف قرار گرفته شده تعریف کرد. امروزه توانایی نظامهای سیاسی برای دست زدن به عملیات روانی را چهارمین شکل و عملکرد قدرت نام نهادهاند. در این مقاله خصوصیات عملیات روانی در دوران جنگ سرد و پس از آن را مقایسه میکند و به این نتیجه میرسد که اهداف اصلی و غایی در هر دو دوره مشترک و همانند بودهاند. با وجود این، ابزارهای عملیات روانی در دوران پس از جنگ سرد با دوره گذشته تغییرات زیادی کرده است. این تغییرات، تحت تاثیر تحول و پیشرفت تکاملی در فناوری به دست آمده است. بنابراین از آنجا که انسان و تمایلات سیاسی او در طول تاریخ تغییر چندانی نکرده است پس جنگها و عملیات روانی نیز، همچون جنگها و عملیات نظامی ثابت و پا بر جا میماند.
خلاصه ماشینی:
"امریکا درخصوص اطلاعات سری (٤) و عملیات روانی در جنگ دوم تجارب زیادی به دست آورده بود، اما قانون امنیت ملی امریکا(٥) مصوب سال ١٩٤٧ که شورای امنیت ملی (٦) و سازمان سیا را ایجاد کرده بود از سازمان سیا میخواست که به هماهنگی نقش سازمانهای اطلاعاتی وزارتخانه های مختلف امریکا بپردازد و از جمع آوری اطلاعات مستقل خود را دور نگاه دارد، زیرا چنین کاری در مسئولیت متمرکز کردن و سازماندهی کردن اطلاعات مختلف سازمان مذکور خلل وارد میکند.
تکنیک دیگری که در زمینه عملیات روانی در سالهای جنگ سرد تکمیل شد و اکنون هم قدرتهای بزرگ علیه کشورهای دیگر از آن استفاده میکنند مهار کردن از طریق نمک گیر کردن برنامه ریزان ، دانشمندان و سایر نخبگان سیاسی، علمی، حقوقی، اجتماعی و اقتصادی کشورهای مخالف خود و به خصوص کشورهای جهان سوم بوده است .
١٣ توانایی خبررسانی تلویزیون و استعداد آن برای ترکیب نور، تصویر و صدا و نمایش مناسبی از آنها، باعث شده که این رسانه به یکی از ابزارهای اصلی شکل دهی آگاهیها و ذهنیات مردم تبدیل شود و سازمانهای مختلف مسئول عملیات روانی به آن توجه بیشتری میکنند.
پدیده هایی نظیر اینترنت ، سیدیها، نامه های الکترونیکی و دستگاههای فاکس ابزارهای پیچیده و جدیدی را برای عملیات روانی فراهم آورده اند که نه تنها در اختیار مؤسسات اطلاعاتی قرار دارند، بلکه همچنین سازمانهای جداییطلب ، تندرو و تروریستی هم میتوانند از آنها استفاده کنند."