چکیده:
هدف از این پژوهش سنجش الگوی پراکنده رویی و شناسایی حوزه های عمل توسعه درون زا در شهر اهواز می باشد. این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر منابع اسنادی و کتابخانه ای است. جهت سنجش پراکنده رویی در شهر اهواز ابتدا با استفاده از داده های مربوط به مساحت و جمعیت در دوره های اخیر و پردازش آن ها، تغییرات فضایی- کالبدی شهر نشان داده شد. با استفاده از آمار فضایی (موران I،G عمومی (خوشه بندی زیاد/کم)، موران محلی، تحلیل لکه های داغ) نحوه پراکنش جمعیت بررسی گردید. بخش دوم پژوهش که مربوط به شناسایی حوزه های عمل توسعه درون زای در شهر اهواز بود با استفاده از داده های کاربری اراضی شهر اهواز بررسی گردید. نتایج آمار و مدل ها نشان داد که شهر اهواز از دهه 1335 تا زمان حاضر تغییرات فضایی –کالبدی وسیعی داشته است که منجر به شکل گیری الگوی پراکنده رویی در شهر شده است. همچنین بافت هایی که جهت توسعه درون زای شهر شناسایی شد شامل بافت فرسوده، بافت مخروبه، بافت حاشیه نشین، اراضی بایر و بافت های ناکارآمد شهری به ترتیب با مساحت 1101.96، 68.59، 2051، 5773.11،2323.03 و به تفکیک بافت های ناکارآمد شهری (کاربری های فرا شهری) شامل اراضی نظامی، زندان ها؛ اراضی صنعتی، قبرستان ها، اراضی انبار و پایانه به ترتیب دارای مساحت 543.84، 7.23، 1463.21، 5.87، 302.85 می باشد.
Spatial - physical growth of cities in recent decades is one of the features in developing countries that Cause Destruction of agricultural land and increasing the cost of municipal administration and citizens. Attentions to infill development capacities in city can also avoided impose the destruction of agricultural lands and heavy costs and cause the dynamism and vitality textures and urban inefficient areas (brownfield). In this regard understanding the pattern of urban growth is very important and identifies the infill development capacities city. Therefore the purpose of this study is to measure the pattern of sprawl and identify areas of action infill development in Ahvaz city. This study in terms of goal is an applied and in terms of research method is descriptive – analytical and based on documents and library resources. To measure the pattern of sprawl in Ahwaz Initially using data related area and population in recent decades and processing them it was shown Spatial – physical changes. Using by Spatial Statistics (Moran I، General (clustering of high / low، local Moran، analysis of hot spots) Distribution of Population was investigated. The second part of the study was that related to identifying areas of action infill development in Ahwaz city was investigated using by data land use city. Results statistics and models showed Ahvaz city since 1335 to the present had Spatial – physical changes that cause to the formation the pattern of sprawl in the city. Also is identified textures in order to infill development inclusive Old texture، dilapidated texture، texture marginal، vacant lands and urban inefficient areas (brownfield) respectively، With an area of 1101.96، 68.59، 2051، 5773.11، 2323.03 and to Separation urban inefficient areas (brownfield) inclusive Military areas، prisons، industrial land، cemeteries، land، warehouses and terminals respectively، With an area of 543.84، 23.07، 1463.21، 5.87، is 302.85.
خلاصه ماشینی:
)، کمبود شدید سرانه کاربری فضای سبز و فرهنگی در سـطح شـهر، استقرار سطوح گسترده صنایع سنگین و پادگان های نظامی در شهر اهواز، تداخل نامناسب فعالیـت و سـکونت در محـلات مسکونی مجاور پهنه های کارکردی شهر (به ویژه صنایع سنگین و محورها و پهنه های اداری -خدماتی ) اشاره کـرد؛ بنـابراین در این پژوهش با توجه به موارد ذکرشده سعی شده است دو هدف زیر را دنبال کند: سنجش الگوی پراکنده رویی در شهر اهواز شناسایی حوزه های اصلی و فرعی توسعه درونی به منظور محدود کردن گسترش کالبدی – فضایی در شهر اهواز پیشینه تحقیق 1 در سطح جهانی پژوهش های انجام در رابطه با پراکنده رویی و استفاده از ظرفیـت هـای درونـی شـهر مـی تـوان بـه لئـو و همکاران (٢٠١٤) که در مقاله ای تحت عنوان "عوامل بنیادی شکل گیری اراضـی قهـوه ای در شـهرها و روسـتاهای چـین " اراضی قهوه ای (Brownfield) در چین را با توجه به معیارهای مالکیت زمین ، اندازه سایت ، توزیع فضایی ، ذینفعـان و...