چکیده:
رئولوژی زیستی، شاخه ای از بیولوژی است که به مطالعة جریان و تغییر شکل مواد زیستی تحت نیروهای وارده می پردازد و با تاکید بیشتر بر خون این علم را همورئولوژی نامیده اند . ارتباط آمادگی جسمانی و وضعیت همورئولوژیکی در تحقیقات متعددی گزارش شده است . علی رغم اهمیت تمرینات مقاومتی بر سلامت افراد، تاثیر این تمرینات بر همورئولوژی مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین، هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی فزاینده بر متغیرهای همورئولوژیکی مردان جوان سالم بود. به همین منظو ر ، تعداد 20 دانشجوی پسر غیرورزشکار سالم به طور تصادفی به دو گروه 10 نفره تمرین ((میانگین± انحراف معیار، سن 7 /1±22/0 سال، درصد چربی: 0 /2±15/5، قد: 7 /3±177/3 سانتی متر و وزن: 77/5±3/7 کیلوگرم) و کنترل (میانگین± انحراف معیار، سن: 2/1±22/5 سال، درصد چربی: 2/5±15/1، قد: 174/0±2/7 سانتی متر و وزن: 2/7 ±74/4 کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین برای 12 هفته و هر هفته سه جلسه با شدت های متفاوتی تمرین کردند. ابتدا، تمرینات با شدت 50 درصد یک تکرار بیشینه (RM-1) شروع شد و در پایان هفتة چهارم شدت تمرین به 60 درصد شد و در پایان هفتة چهارم شدت تمرین به 60 درصد RM-1 شد و در پایان هفته هشتم به 70 درصد RM-1 افزایش یافت. هر جلسه تمرین شامل سه ست 10 تکراری برای هشت حرکت پرس سینه، چهارسر ران، پرس سرشانه، دراز و نشست در سطح شیب دار، پارویی، کشش پایینی (لت پول)، جلو بازو و پرس پا بود. نمونه های خونی قبل از تمرین و در انتهای هفته های چهارم، هشتم و دوازدهم جمع آوری شدند و برای اندازه گیری ویسکوزیتة خون، ویسکوزیتة پلاسما، فیبرینوژن، آلبومین، پروتئین تام و هماتوکریت مورد آنالیز قرار گرفتند. برای تحلیل
داده ها از تحلیل واریانس دو طرفة مکرر با عامل بین گروهی استفاده شد. نتایج نشان دادند که ویسکوزیتة خون، ویسکوزیتة پلاسما، فیبرینوژن، پروتئین تام و هماتوکریت در پایان هفته های چهارم و هشتم کاهش معنی داری (P<0/05) داشتند که هم زمان، کاهش معنی داری در درصد چربی و وزن بدن نیز مشاهده شد (P<0/05). باوجود این، با افزایش شدت تمرین به 70 درصد RM-1 در چهار هفتة پایانی، علی رغم کاهش معنی دار درصد چربی بدن متغیرهای همورئولوژیکی تقریبا به سطوح قبل از تمرین بازگشتند. بر اساس یافته های تحقیق حاضر، تمرین مقاومتی با شدت های 50 و 60 درصد RM-1 می تواند سبب بهبود سطوح استراحتی متغیرهای همورئولوژیکی شود که با افزایش شدت تمرین، این تغییرات به سطوح اولیة قبل از
تمرین باز می گردند.
خلاصه ماشینی:
"نتایج بیانگر این است که مقادیر وزن، BMI، درصد چربی و مقادیر پلاسمایی میوستاتین بر اثر تمرینات ترکیبی (هوازی ـ مقاومتی) کاهش معناداری پیدا کرده؛ اما VO2max افزایش معناداری را نشان میدهد (P≤0.
محبی و همکاران نیز در مطالعۀ خود گزارش کردند که هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط، موجب افزایش معنادار VO2max گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل میشود (35) که با نتایج پژوهش حاضر همسو میباشد.
هیتل 2 و همکاران (2010) هم تأثیر شش ماه تمرین هوازی متوسط را بر مقادیر پلاسمایی و عضلانی میوستاتین مردان میانسال بررسی کردند و کاهش متوسط 37% را در میوستاتین عضلانی و پلاسمایی مشاهده نمودند (23) که این یافته نیز با نتایج پژوهش حاضر همسو میباشد.
همچنین، کیم (Kim) و همکاران (42) یک نوبت تمرین مقاومتی را روی 20 زن و مرد جوان و 20 زن و مرد مسن اجرا کرده و گزارش نمودند که در زنان و مردان جوان و همچنین در مردان مسن، تمرین، مقادیر میوستاتین را کاهش داده است که این یافته با نتایج مطالعۀ حاضر همسو میباشد.
اسد و همکاران (1391) در پژوهشی با هدف تأثیر برنامۀ تمرین ترکیبی (مقاومتی ـ استقامتی) بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی مردان چاق غیرورزشکار 21 ساله بیان نمودند که تمرین ترکیبی باعث کاهش معنادار مقادیر پلاسمایی میوستاتین در مردان چاق غیرورزشکار میشود (20) که با نتایج پژوهش حاضر همخوانی دارد؛ اما، در پژوهش حاضر از پروتکل ترکیبی (هوازی ـ مقاومتی) استفاده شده است.
M. Sc. Student Reseach committee, Abadan School of Medical Sciences, Abadan, Iran 1 Received date: 2014/08/19 Accepted date: 2014/12/06 Abstract The aim of this study was assessing effect of twelve weeks combined exercise (aerobic-resistance) on plasma levels of Myostatin in obese youth."