چکیده:
زمینه و هدف: هدف تمرینات ورزشی ایجاد سازگاریهایی در سطوح سلولی و بهبود عملکرد ورزشی است. اگر چه افزایش شدت تمرینات فراتر از میزان تواناییهای فیزیولوژیکی ورزشکاران باشد، منجر به ایجاد سندرم بیشتمرینی میگردد. به همین منظور، مطالعه حاضر مقایسه اثر دو شیوه تمرینی بر روی برخی از نشانگرهای سیستم ایمنی ورزشکاران نوجوان را بررسی میکند. روش تحقیق: این پژوهش، روی 45 نفر از ورزشکاران نوجوان که بهصورت تصادفی در سه گروه قدرتی، سرعتی و کنترل تقسیم شده بودند، انجام گرفت. گروههای تمرینی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 90 دقیقه، تحت یکی از تمرینات قدرتی و سرعتی قرار گرفتند. متغیرهای پژوهش (کورتیزول، تستوسترون و شمارش گلبول های سفید)، در ابتدا و 48 ساعت پس از آخرین جلسهی تمرینی، اندازهگیری شد. برای بررسی تفاوتهای درونگروهی داده ها، از آزمون تی همبسته و برای تفاوتهای بینگروهی از آنالیز واریانس یکسویه با سطح معنی داری (0/05>p)، استفاده شد. یافته ها: نتایج درونگروهی نشان داد، تمرین قدرتی (0/02=p) و سرعتی (0/04=p)، باعث کاهش معنیدار غلظت کورتیزول شد. اما افزایش غلظت تستوسترون تنها در گروه قدرتی معنیدار (0/05=p) بود. در بررسی واریانس گروههای تمرینی و کنترل تفاوت معنیدار مشاهده نشد. نتایج درونگروهی نسبت تستوسترون به کورتیزول در هر سه گروه، افزایش (0/05>p) داشت. اما نتایج بینگروهی تفاوت معناداری را در این نسبت در بین سه گروه، نشان نداد. تمرینات قدرتی و سرعتی، بهطور معنیداری باعث افزایش لنفوسیتها (001/0p=)، افزایش مونوسیتها در گروه سرعتی (0/001=p)، و افزایش ایزوفیل ها در گروه قدرتی (0/05=p) شد. همچنین کاهش نوتروفیل ها در دو گروه قدرتی (0/03=p) و سرعتی (0/01=p) مشاهده شد. در بررسی واریانس گروه های تمرینی و کنترل نیز تفاوت معنیدار در نوتروفیل ها و لنفوسیتها مشاهده شد (0/05=p). نتیجه گیری: تغییرات مشاهده شده در نشانگرهای سیستم ایمنی، نشاندهنده آن است که استفاده از هر دو نوع برنامههای تمرینی، میتواند در بهبود سازگاریهای آنابولیکی و سیستم ایمنی سودمند باشد.
خلاصه ماشینی:
"برنامه های تمرینی شدید که از نظر سوخت و سازی، بار می گیرد، افزایش معنی دار این هورمون در پایان هفته هشتم در زیادی را به بدن تحمیل می کنند، مانند تمرین بـا حـجـم بـالا، پژوهش حاضر، احتمالا به دلیل افزایش تبدیل تستوسترون تام بـه شدت متوسط تا بالا با دوره های استراحت کوتاهمدت، منجـر بـه تستـوستـرون آزاد در پـاسخ بـه افزایش فعالیت های بیولوژیک و بیشترین پاسخ حاد لاکتات، کورتیزول و تغییرات کمی در طـی برداشـت تستـوسترون آزاد از جانب بافت های فعال است (کریمـر تمرین قدرتی معمولی میشود (بـوسـکـو و دیـگـران، ٢٠٠٠) و راتامس ، ٢٠٠٥) مکانیسم های افزایش غلظت سطوح استراحتـی به طوریکه ، آثار کاتابولیک کورتیزول بر فیبرهای عضلانی نوع دوم تستوسترون متعاقب تمرین ورزشی به خوبی مشخص نشده اسـت ، بیشتر و بزرگتر از نوع اول است (کریمر و راتامس ، ٢٠٠٣) تمریـن ولی پژوهشگران تحریک ترشح تستوسترون به واسطه گشاد شدن قـدرتی طولانی مدت گاهی غلظت کورتیزول زمان استـراحـت را عروق، افزایش تولید و ترشح هورمون در گوناد ها و افزایش جریان می کـاهد و گـاه در آن تغییری حاصل نمی کـنـد (بـوسـکـو و خون بیضه ها، افزایش تجمع لاکتات یا اثر تحریکـی مسـتـقـیـم دیگران، ٢٠٠٠).
Salivary Hormonal Responses to Resistance Exercise in Trained and Untrained Middle- Aged Men. Journal of Sports Medicine Physical Fitness, 49, 301-307.
Conclusion: The changes in biomarkers of immune system showed that both of this exercise training (strength & speed) can be useful for immune system and anabolic adaptations."