چکیده:
هدف: نقاط ماشهای میتوانند منشا اصلی دردهای تیرکشنده به مناطق اطراف خود باشند. نقاط ماشهای مایوفاشیال پدیده الکتروفیزیولوژیکال هستند که میتوانند در عملکرد نرمال عضله تداخل ایجاد کنند. هنوز هیچ مطالعهای تاثیرات نقاط ماشهای فعال را بر الگوی حرکت شانه بررسی نکرده است. مطالعات اخیر، تنها درباره افراد سالم انجام گرفته است. این الگوها میتواند عامل تعیینکنندهای در بروز صدمات آینده و منشا بروز یا تشدید دردهای گردنیشانهای باشد. هدف این تحقیق بررسی میزان فعالیت و زمان تاخیر واردعملشدن عضله تراپزیوس فوقانی در حضور نقطه ماشهای فعال، هنگام بالابردن دست در صفحه کتف (اسکپشن) بود.
روش بررسی: در یک مطالعه مقایسهای موردیشاهدی در بهار سال ۱۳۹۱، ۱۷ زن مبتلا به نقطه ماشهای فعال عضله تراپزیوس فوقانی با محدوده سنی ۲۶/۷۶ سال و ۱۷ زن سالم با محدوده سنی ۲۶/۱۸ سال، در آزمایشگاه بیومکانیک دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی شرکت داشتند. با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی سطحی، میزان فعالیت و زمان شروع فعالیت عضله تراپزیوس فوقانی هنگام حرکت اسکاپشن ثبت و تحلیل شد.
یافتهها: زمان واردعملشدن عضله تراپزیوس فوقانی نسبتبه شروع حرکت، در گروه بیمار نسبتبه گروه سالم بهصورت معناداری با تاخیر همراه بود (۰/۰۴=P). مقایسه میزان حداکثر آمپلیتود در افراد مبتلا به نقطه ماشهای درمقایسهبا افراد سالم هنگام حداکثر انقباض ارادی ایزومتریک اسکپشن ۹۰ درجه، در عضله تراپزیوس فوقانی، اختلاف معنادار آماری را بهصورت کاهش میزان فعالیت در گروه بیمار نشان داد (۰/۰۱=P).
نتیجهگیری: در حضور نقطه ماشهای، الگوی فعالیت عضلات، دستخوش تغییرات میشود؛ بهطوری که نقاط ماشهای با تغییر زمانبندی، به الگوی غیرطبیعی حرکت کمربند شانهای منجر میشوند. این یافتهها میتواند در پیشگیری و درمان اختلالات شانه استفاده گردد.