چکیده:
قرائتی از سوره عصر که مغایر با قرائت های معتبر قرآن کریم می باشد به امیرمومنان (ع) نسبت داده شده است، از آن جهت که این قرائت دربردارنده اضافه هایی بر سوره عصر است، پذیرش آن به معنای حذف بخشهایی از قرآن کریم است. بررسی اسناد دو روایتی که این قرائت را به امام (ع) نسبت می دهد، نشان دهنده این است که این روایات از جمله اخبار آحاد است و به جز یک راوی مجهول الحال کسی آنرا نقل نکرده است. ابو اسحاق سبیعی تنها کسی است که روایت را از آن راوی نقل کرده است. به روایت های ابواسحاق هم از جهت عدم تصریح به سماع و تحدیث و نیز تدلیس او رجالیان و محدثان اشکالات جدی گرفته اند. علاوه بر آن ابواسحاق در سالهای پایانی عمر از ضعف حافظه رنج می برد و قرائت منسوب همراه با اختلاف نیز نقل شده است به گونه ای که این اضطراب و آن اخلال در سند، پذیرش آن را نا ممکن می سازد
خلاصه ماشینی:
"(229/30) متقی هندی ، (بعد٩٥٢ ه ق) همین انتساب به علی (ع ) را به روایت عمرو ذی مر، ذکر نموده است با این تفاوت که بند آخر به صورت : «انه فیه الی آخـر الـدهر» روایـت شده است او این روایت را از فضائل ٣ ابو عبید (٢٢٤ ه ق) عبد بن حمید، فریابی ، ابـن منذر و ابن انباری نقل می کند (٢ /٦٠٢-٦٠١)، با وجود اینکه مشاهده می شود ایـن دو نقل با هم اختلاف اندکی دارند، شوکانی (١٢٥٠ ه ق) این نقل را از تمامی محدثانی که ١.
دانشمندان برجسته دنیای اسلام ، اثبات قرآن به تواتر را امری مسلم دانسته اند و در تألیفات خویش به آن استناد کرده اند، همانند: غزالی (المستصفی/ ٨١) قاضی ابو بکر بن العربی (أحکام القرآن ، ٤٠٥/٤)، نووی (مسلم ، ١٣١/٥ - ١٣٠؛ نووی ، المجموع، ٣٩٢/٣)، فخر رازی (٨٥/٦)، ابن حجر عسقلانی (فتح الباری، ١٢٦/٩)، بدر الدین عینی (٩٦/٢٠) و حتی نووی در شرح صحیح مسلم ، علامه شعرانی (مازندرانی ،٦ تعلیقه ص ١٢٧)، و آیة الله خوئی (البیان ، ص٢٥٦) به اجماع مسلمین در این خصوص اشاره کرده اند، ولی این دیدگاه مورد پذیرش ابن جزری (٢٣/١)، قرار نگرفته و آن را نظر متأخران دانسته است ، شوکانی در نیل الأوطار به شدت با او هم رأی است و حنفی مذهبان را نیز بر این اعتقاد دانسته است ، و در مقابل ، شافعیان و مالکی ها بر تواتر تاکید دارند (زرکشی ، ٢٣٤/١-٢٣٣؛ شوکانی ، ٣٩٩/١؛ ٢٦٣/٢-٢٦٢)، نویری ، عقیده ابن جزری را سخنی جدید که مخالف اجماع فقهاء، محدثان ، اصولیان و مفسران می باشد، دانسته است (همان )."