خلاصه ماشینی:
"فاسبیندر، اوریک اتینگر و ورنر شروتر به مسائل مربوط به هویت توجه نمودند، سبک موسیقی و فیلمسازی سهم عمدهای در این زمینه پیدا کرد، اما بیشتر پژوهشهای مربوط به نهضت مشهور فیلمسازی، به سهم موسیقی وقعی نمینهادند و از آن طفره میرفتند؛ بااینحال، پژوهش کریل فلن به این جنبه، نیک توجه نموده است و سبکهای یادبودهای تاریخی را که در آن موسیقی حضور و مشارکت دارد شناسایی کرده است.
فصل ششم و پایانی کتاب نشان میدهد که نمایشهای پرزرق و برق و جلف مربوط به فرهنگهایی است که دیگر به لحاظ تاریخی اعتباری ندارند و استفاده از آنها در شأن و منزلت سینما نیست، اما در عین حال نویسنده معتقد است که جلفبازیهای موجود در فیلم ورنر شروتر (خلبان احمق) جنس دیگری دارد و به نوعی بیانگر ابعاد ناخوشایند تاریخ آلمان است."