خلاصه ماشینی:
"گویی غفلت والدین پرمشغله از زیباییشناسی و ادراک زیباییهای محیط اطراف چنان وسعت گرفته است که دیگر کسی اهمیت نمیدهد که کودک باید بتواند: گل را بود کند، صدای آبشار را بشنود، روی چمنها دراز بکشد، به آسمان بی انتها چشم بدوزد، برای پرستوهای مهاجر دست تکان بدهد، برای حیوانات اهلی اسم بگذارد، برای گنجشکها دانه بریزد، زنگها را حس کند، باد را به میهمانی موهایش دعوت نماید و...
کمک به درک زیباییهای محیط طبیعی و پرورش روحیه عشق ورزیدن به جهان و هر آنچه در آن است(آب، خاک، زمین، آسمان، گیاه، حیوان، سنگ، کو، گل، چشمه، ...
)، علاوه بر اینکه نیاز فطری کودک را برطرف میکند، روحیه لطیفی نیز در او بهوجود میآورد که این امر میتواند پایه و اساس تمامی آن تعالی باشد که امروزه به عنوان مسائل مربوط بهتوسعه زیست محیطیاز آن یاد میکنیم."