چکیده:
زمینه و هدف: تحقیق حاضر بینرشتهای است؛ از یکسو مربوط به زمینه روانشناسی و مذهب و از سوی دیگر در زمینه فلسفه و انسانشناسی فلسفی (آنتروپولوژی) انجام شدهاست. پژوهش حاضر، به بررسی رابطه معنادار بین توکل و اعتماد به خدا، با اضطراب وجودی در میان مدرسان دانشگاه آزاد اسلامی پرداخته است. روششناسی: این تحقیق از نوع همبستگی است. بدین منظور، 234 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب، به روش نمونه¬گیری طبقهای انتخاب شدند و تمامی شرکتکنندگان با دو آزمون (اضطراب وجودی) و (راهیابی در حوادث و رخدادهای زندگی) مورد بررسی قرار گرفتند. یافتهها و نتیجهگیری: یافتهها نشان داد، بین توکل و اعتماد به خدا و اضطراب وجودی مدرسان رابطه منفی و معنادار وجود دارد و اگر مولفه اقدام در توکل و اعتماد به خدا افزایش یابد، پیش¬بینی می¬شود که اضطراب وجودی (0.346 - انحراف استاندارد) کاهش یابد و اگر مولفه اسناد در توکل به خدا افزایش یابد، پیش¬بینی می¬شود که اضطراب وجودی (0.181 انحراف استاندارد) افزایش خواهد یافت. هم¬چنین با افزایش سن و افزایش سابقه تدریس، اضطراب وجودی کاهش پیدا می¬کند؛ بنابراین به نظر می¬رسد که توکل و اعتماد به خدا در میان مدرسان همه گروه¬های آموزشی، یک عامل کلیدی در کاهش اضطراب وجودی است.زمینه و هدف : تحقیق حاضر بین رشته ای است ؛ از یک سو مربوط به زمینه روان شناسـی و مـذهب و از سـوی دیگر در زمینه فلسفه و انسان شناسی فلسفی (آنتروپولوژی ) انجام شده است . پژوهش حاضر، بـه بررسـی رابطـه معنادار بین توکل و اعتماد به خدا، با اضطراب وجودی در میان مدرسان دانشگاه آزاد اسلامی پرداخته است . روش شناسی : این تحقیق از نوع همبستگی است . بدین منظور، ٢٣٤ نفر از اعضای هیئت علمـی دانشـگاه آزاد واحد تهران جنوب ، به روش نمونه گیـری طبقـه ای انتخـاب شـدند و تمـامی شـرکت کننـدگان بـا دو آزمـون (اضطراب وجودی ) و (راه یابی در حوادث و رخدادهای زندگی ) مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها و نتیجه گیری : یافته ها نشان داد، بین توکل و اعتماد به خدا و اضطراب وجودی مدرسان رابطه منفی و معنادار وجود دارد و اگر مولفه اقدام در توکل و اعتماد به خدا افزایش یابد، پیش بینی می شـود کـه اضـطراب وجودی (٠.٣٤٦ - انحراف استاندارد) کاهش یابد و اگر مولفه اسناد در توکل به خدا افزایش یابد، پـیش بینـی می شود که اضطراب وجودی (٠.١٨١ انحراف استاندارد) افزایش خواهد یافت . هـم چنـین بـا افـزایش سـن و افزایش سابقه تدریس ، اضطراب وجودی کاهش پیدا می کند؛ بنابراین به نظر می رسد که توکـل و اعتمـاد بـه خدا در میان مدرسان همه گروه های آموزشی ، یک عامل کلیدی در کاهش اضطراب وجودی است .
خلاصه ماشینی:
"تحقیقات نشان می دهد کـه اضـطراب وجـودی در میـان طبقـات فرهیختـه و تحصیل کرده که اتفاقا در میان گروه های مختلف اجتماعی ، موقعیت مرجعیت دارنـد، بیشتر است ؛ بنابراین تحقیق حاضر در پی پاسخگویی به این پرسش اصلی اسـت کـه «آیا بین توکل و اعتماد به خدا با اضطراب وجـودی مدرسـان دانشـگاه آزاد اسـلامی رابطه معناداری وجود دارد»؟ با توجه به آموزه های مذهب آسمانی اسلام و دیگر ادیان الهـی ، مـی تـوان بـر ایـن رهیافت تأکید کرد که ایمان و توکل به خداوند و اعتماد به رحمت و قدرت بـی پایـان او، همچنین توجه آگاهانه به جریان حکمت بالغه او در سرنوشت غایی انسان ، بشـر را از اضطراب وجودی رهایی و رستگاری می بخشد.
اگر شناخت درستی از میزان اضطراب وجودی مدرسان دانشگاهی به دسـت آیـد و بتوان تأثیر توکل و اعتماد به خدا را در کاهش اضطراب و توانایی مقابله ای آنان ، معلوم کرد؛ در آن صورت می توان به وسیله تدوین برنامه ها و برگزاری دوره های خاصـی - بـا هدف تقویت ایمان - نگرش معنوی و ارتقا سطح توکل و اعتماد بـه خـدا، هـم چنـین اصلاح روندهای مدیریتی و بهینه سازی ساختارهای حمایتی ، سطح بهداشت روانـی و سلامت معنوی این گروه مرجع اجتماعی و تأثیرگذار را، ارتقـا بخشـیده و در نهایـت ، زمینه ارتقای سلامت روانی و معنوی دانشجویان را فراهم آورد."