چکیده:
بررسی مسائل مربوط به اشتراک لفظی و چند معنایی، معنای حقیقی و مجازی از جمله مواردی است که در تحلیل زبان قرآن در طول تاریخ مورد نظر بوده است. این مقاله به بررسی معنی شناختی استعاره صورت در زبان قرآن، در چارچوب مدل لیکاف-جانسون و نظریه «نینگ یو» پرداخته است. پرسش تحقیق این است که مفهوم «صورت» (و مفاهیم مرتبط با آن) چگونه در مفهوم سازی عناصر مجرد و انتزاعی قرآن عمل کرده اند؟ و چه تما یزی می توان میان زبان عادی بشر و زبان قرآن، از نظر نوع الگو- برداری استعاری بین حوزه های عینی(در اینجا صورت) و مفاهیم غیرعینی ترسیم نمود؟ نتایج بررسی داده های قرآنی (کانونهای استعاری) حاوی واژه های مربوط به «صورت» نشان داد که برخی مفاهیم انتزاعی مثل «ایمان، شخصیت و رضایت» از طریق مفاهیم عینی و جسمی مثل «رو، روکردن و روبرگرداندن» مفهوم سازی شده اند. همچنین به علت تسلط فرهنگ دینی بر قرآن، حوزه های مقصد به مفاهیم مرتبط با دین و آموزه های قرآنی مرتبط است.
خلاصه ماشینی:
پرسش تحقیق این است که مفهوم «صورت» (و مفاهیم مرتبط با آن) چگونه در مفهومسازی عناصر مجرد و انتزاعی قرآن عمل کردهاند؟ و چه تمایزی میتوان میان زبان عادی بشر و زبان قرآن، از نظر نوع الگو- برداری استعاری بین حوزههای عینی(در اینجا صورت) و مفاهیم غیرعینی ترسیم نمود؟ نتایج بررسی دادههای قرآنی (کانونهای استعاری) حاوی واژههای مربوط به «صورت» نشان داد که برخی مفاهیم انتزاعی مثل «ایمان، شخصیت و رضایت» از طریق مفاهیم عینی و جسمی مثل «رو، روکردن و روبرگرداندن» مفهومسازی شدهاند.
»، «فالیک یا رب نصبت وجهی»؟ یا در زیارت عاشورا این جمله آمده است: «اللهم اجعلنی عندک وجیها بالحسین»، حال میخواهیم ببینیم کدام مفاهیم با استعانت از حوزة مفهومی صورت در زبان قرآن مفهوم سازی شدهاند؟ به عبارت دیگر، مفاهیم دینی انتزاعی و مجرد که خارج از حواس پنجگانه بشر قرار دارند؛ مثل مفهوم ایمان، چگونه در قرآن مفهومسازی و بیان شده است؟ و از سوی دیگر، چون نمونههای این الگوبرداریهای استعاری میان دو مفهوم، در زبان عادی بشر نیز بسیار مشاهده شده است، چه تمایزی میتوان میان زبان عادی بشر و زبان قرآن، از نظر نوع الگوبرداریهای استعاری بین حوزههای عینی و غیرعینی ترسیم نمود؟ شایسته تأکید است که چون مباحث مربوط به شناخت، به شناخت بشر مربوط میشود و در مورد منبع وحی؛ یعنی خداوند سبحان کاربرد ندارد، آنچه مفروض است محتوای کلام خدا در قالب زبان بشر و متناسب با ویژگیهای شناختی بشر است؛ زیرا رسالت قرآن سادهسازی زبان برای درک بهتر توسط مخاطب آن است.