چکیده:
هدف از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮ ﺑﺨﺸﯽ روان درﻣﺎﻧﯽ ﭘﻮﯾﺸﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﺮ اﻓﺰاﯾﺶ رﺿﺎﯾﺖ از زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﺎﻧﺴﺎﻻن دارای ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﺤﺮان ﻫﻮﯾﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻃﺮح ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع ﻧﯿﻤﻪ آزﻣﺎﯾﺸﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن- ﭘﺲ آزﻣﻮن اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﻠﯿﻪ اﻓﺮادی ﮐﻪ در در ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه ﺳﺎل 1394، ﺑﺮای رﻓﻊ ﻣﺸﮑﻼت رواﻧﯽ ﺑﻪ ﮐﻠﻨﯿﮏ رواﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ ارﯾﻦ منطقه 2 ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و در ﺑﺎزه ﺳﻨﯽ 35 ﺗﺎ 50 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻗﺮار دارﻧﺪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ای ﺑﻪ ﺣﺠﻢ 16 ﻧﻔﺮ را ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎی ﺷﻤﻮل (ﺷﮑﺎﯾﺖ از ﻧﺸﺎﻧﮕﺎن آﺳﯿﺐ ﺷﻨﺎﺳﯽ رواﻧﯽ و ﺑﺎزه ﺳﻨﯽ 35 ﺗﺎ 50 ﺳﺎﻟﮕﯽ) از ﺑﯿﻦ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد.ﺑﺮای ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی از ﺷﯿﻮه ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ اﻋﻀﺎی ﻧﻤﻮﻧﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﺗﺼﺎدﻓﯽ در دو ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ در 12 ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﻣﺪت 2ﺳﺎﻋﺖ در ﮔﺮوه درﻣﺎﻧﯽ رواﻧﭙﻮﯾﺸﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﺪون درﯾﺎﻓﺖ ﻫﯿﭻ درﻣﺎﻧﯽ در ﻟﯿﺴﺖ اﻧﺘﻈﺎر ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎی ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ در دو ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن و ﭘﺲ آزﻣﻮن ﺑﺎ ﻣﻘﯿﺎس رﺿﺎﯾﺖ از زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻮرد ﺳﻨﺠﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎی اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎد از ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS و ﺑﺎ روش آﻣﺎری ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮارﯾﺎﻧﺲ ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ روان درﻣﺎﻧﯽ ﭘﻮﯾﺸﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﺎداری ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﺤﺮان ﻫﻮﯾﺖ ﻣﯿﺎﻧﺴﺎﻟﯽ ﮔﺮوه ازﻣﺎﯾﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺷﺪه اﺳﺖ.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به پژوهش های انجام شده و همچنین با توجه به اینکه یکی از نکاتی که در روان درمانی پویشی باید مورد توجه قرار میگیرد بهبود روابط عاطفی افراد می باشد و روان درمانی پویشی از طریق بهبود روابط عاطفی افراد باعث افزایش تعاملات اجتماعی و افزایش تعاملات اجتماعی باعث افزایش عزت نفس ودر نهایت رضایت از خود و رضایت از زندگی می شود بنابراین مسئله مورد بررسی در این پژوهش عبارتست از اینکه ((آیا رضایت از زندگی میانسالان دارای بحران هویت شرکت کننده در جلسات روان درمانی پویشی کوتاه مدت به شیوه گروهی، در مقایسه با گروه کنترل کاهش بیشتری مییابد))؟.
٩- یافته ها ٩-١- یافته های توصیفی در این پژوهش که اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدت به شیوه گروهی بر کاهش علائم بحران هویت میانسالی و افزایش رضایت از زندگی میانسالان مورد بررسی قرار میگیرد گروه نمونه شامل تعداد ١٦ نفر از میانسالان شهر مشهد میباشد که از این میان ٨ نفر در گروه آزمایش و ٨ نفر در گروه گواه قرار گرفتند.
همان طور که در جدول فوق مشاهده میشود نتایج به دست آمده از مقایسه پس آزمون متغیر رضایت از زندگی در دو گروه با کنترل کردن اثر پیش آزمون حاکی از این است که پس از شرکت در جلسات روان درمانی پویشی کوتاه مدت به شیوه گروهی، نمره رضایت از زندگی افرادی که در گروه آزمایش شرکت داشتند، نسبت به آن هایی که در گروه گواه جایگزین شده بودند، افزایش معناداری داشته است (٠/٠٠٠٥ >P، ٤١/٣٧١ = (١١٣)F)."