خلاصه ماشینی:
"تصویب اصول مترقی راجع به مالیه در قانون اساسی در سال 1285 و تصویب قانون محاسبات عمومی و دیوان محاسبات منطبق با نیازهای ایران و همسان با قوانین پیشرفتهترین کشورها در سال 1288، تمرکز هزنیهها و درآمدها و ایجاد خزانهداری کل و نظم دادن به امور مالیه کشور،یکنواخت کردن سیستم مالیاتی کشور از نظر نوع و ماخذ صحیح در سال 1304،دعوت از کارشناسان خارجی متعدد برای ایجاد سیستم در امور مالیه، گمرک و بانکهای ایرانی و غیره،آموزش حسابداری در دارالفنون و مدرسه علوم سیاسی(با آنکه کل دبیرستانهای ایران از انگشتان دست تجاوز نمیکرد)همه و همه مؤید درک اهمیت حسابداری در توسعه اقتصادی در این دوره است.
در قانون مالیاتهای سال 1328 تحول چشمگیری در به رسمیت شناختن حرفه حسابداری به وجود آمد و با اصرار حسابداران متجدد مادهای به شرح زیر در این قانون گنجانده شد: «در هر موقعی که انجمن محاسبین کارشناسان قسم خورده در کشور تشکیل شود وزارت داراریی مکلف است نتیجه رسیدگی محاسبین قسم خورده را در مورد حساب سود و زیان یا ترازنامه هر بازرگان یا شرکت را بپذیرد و در این صورت برای تشخیص مالیات مودی،دیگر حاجت به دفاتر و اوراق مؤدی نخواهد بود.
در مقابل«انجمن قانونی محاسبین قسم خورده و کارشناسان حساب»که از نظر بعضی از حسابداران دارای استقلال حرفهای نبود و به عنوان جزئی از وزارت دارایی تلقی میشد در اواخر دوره مورد بحث انجمن دیگری بهصورت مستقل به نام انجمن حسابداران ایران در سال 1342 به ثبت رسید که اکثر مؤسسان آن همان افرادی بودند که توسط بانک ملی و سایر مؤسسات جهت تحصیلات در رشته حسابداری به انگلستان و آمریکا اعزام شده بودند."