خلاصه ماشینی:
"نه تنها نظام آموزش درسی،بلکه سایر نظامهای آموزشی خارج از حوزه رسمی دبستان،دبیرستان و دانشگاه،یا به بیان گویاتر بهطور کلی پویش آموزش در ایران به عنوان یکی از علتهای عقبماندگی و درعین حال معلول آن،با اختلالات ژرفساختی روبهروست.
این نظام در ایران نه تنها تفاوتهای حیرتانگیز با نظامهای آموزشی کشورهای پیشرفته دارد،بلکه نسبت به نظامهای آموزشی بسیار از کشورهای توسعهیابنده نیز عقب مانده است.
«زمان»در چنین هنگامهای مسئولیت مطبوعاتی بررسی علمی و پژوهشی در زمینه آموزش در ایران را بر عهده گرفته است.
رویکرد این نشریه در شمارههای نخستین آن(شماره 1، آذرماه و شماره 2،بهمنماه 1372)به امر آموزش، از نگرشی درست،دقیق و موشکافانه،واقعبینانه و نوین به امر آموزش خبر میدهد،و چنانچه بر همین دو شماره نیز انتقادهایی وارد باشد،در برابر همتی سترگ که مصمم است تا نارساییهای نظام آموزش فراگیر کشور را بررسی کند،کارآییها و نکات مثبت آن را بازتاب دهد،و ناکارآییها را تحلیل و برای رفع آنها پیشنهادهایی مؤثر ارائه کند،جلوه نمیکند."