چکیده:
حق بر غذا حقی مرکب است که درون خویش حقوق متمایز و در عین حال کاملا
مرتبطی را در بر میگیرد. در واقع، میتوان حق بر غذا را به مثابه هرمی در نظر گرفت
که راس آن را حق بر رهایی از گرسنگی تشکیل میدهد. این حق که تنها حقی است
که از آن به «حق بنیادین » تعبیر میگردد، برای دولتها یک تکلیف مطلق ایجاد میکند
و بنابراین تمام دولتها در هر رتبه از توسعه که قرار گیرند، مکلف به رعایت، حمایت
و ایفای کامل این حق بوده و هیچ عذری از ایشان راجع به عدم کفایت منابع و یا
تدریجی و برنامه ای بودن سیاست ساختاری مسموع نخواهد بود. بنابراین، در واقع
باید گفت حق بر غذا یک مجموعه حقوق است که البته هر یک ویژگیهای انحصاری
دارد. حق بر غذا شامل «حق بر رهایی از گرسنگی، حق بر غذا در معنای خاص و حق
بر امنیت غذایی میباشد » و البته میتوان مطمئن بود که پیشرفتهای علوم جدیدی
مانند نانو قطعا در آینده ای نزدیک، موضوعات جزئی تری را وارد مجموعه حق بر غذا
خواهد نمود.
خلاصه ماشینی:
"به همین دلیل اســت که در اســناد بین المللی مختلف ، این دو مفهوم به شکل همزمان مورد توجه قرار گرفته اند؛ از جمله در اعلامیۀ «اجلاس جهانی غذا» پس از پنج ســال در ژوئن ٢٠٠٢، دولت های شرکت کننــده در اجلاس جهانی غذا ضمن تأیید مجدد اهمیت تقویت احترام به تمام حقوق بشــر و آزادی های اساســی از شورای فائو خواســتند تا یک گروه کاری برای تعیین اصول راهنمای داوطلبانه تشکیل دهد که در راستای حمایت از تلاش های دولت های عضو برای تحقق تدریجی حقوق بشــر در چارچوب امنیت غذایی ملی تدوین شده باشــند.
این امر در اسناد بین المللی زیربه طور مستقیم و غیر مستقیم بیان گردیده است : بند ٢ ماده ١٢ کنوانســیون رفع کلیه اشــکال تبعیض علیه زنان ، ماده ٢٧ و تبصره ٢ ماده ٢٤ کنوانســیون حقوق کودک ، ماده ١٢ پروتکل الحاقی به کنوانســیون امریکایی حقوق بشــر در مورد حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی معروف به پروتکل سان ســالوادور ١٩٨٨، ماده ١٧ اعلامیه حقوق بشر در اسلام قاهره ١٩٩٠، ماده ٣٤ منشور حقوق بنیادین اتحادیه اروپا ٢٠٠٠، مواد ١٦ و ٢٢ کنوانســیون آفریقایی حقوق بشــر و خلق ها، ماده ١٤ منشــور آفریقایی حقوق کودک و اصول راهنمای داوطلبانه برای حمایت از تحقق تدریجی حق بر غذا در چارچوب امنیت غذایی."