چکیده:
دلیل اصلی ناپیامدگرایان در اعمال حوزه محدودیت و اهدای حوزه انتخاب به فاعل، مبتنی بر تمایزی معروف است. آنها، با توسل به تمایز انجام/اجازه، اغلب، انجام رخدادی را که برای دیگران ناخوشایند است، اخلاق ا ناروا و مشمول حوزه محدودیت و اجازه رخ دادن رخداد ناخوشایند را روا و مشمول حوزه انتخاب می دانند. حال آنکه بسیاری از پیامدگرایان حداکثرگرا تصویب دو حوزه محدودیت و انتخاب را برای فاعل نادرست دانسته، ملاک تمایز این دو حوزه را به چالش می کشند. آنها، با ارائه مثال های زیرکانه، هم موارد مجازی را از انجام رخداد ناخوشایند نشان می دهند و هم موارد غیرمجازی را از اجازه رخداد ناخوشایند به رخ می کشند. به گمان من، این مثال های نقض گواه نادرستی مدعای ناپیامدگرایان در طرح دو حوزه محدودیت و انتخاب برای
فاعل نیستند و فقط نشان م یدهند دلیلی که آن مدعا بر آن استوار است، یعنی مدل رایج مبتنی بر تمایز انجام/اجازه، نیازمند تدقیق و/یا تعدیل و/یا تصحیح است. هدف این مقاله آن است که، با تحلیل موارد ناکارآمدی و ناسازگاری مدل رایج و افزودن پاره ای از مولفه های اخلاقی و تمایزهای فاعل محور و قاب لمحور جدید، مدل ترکیبی جدیدی ارائه کند که در آن ناسازگاری مدل رایج با داور ی های جاافتاده و شهودهای اخلاقی ما تا آنجا که ممکن است از بین برود. مدل ترکیبی جدید، مدل رایج را در برخی از موارد در مقابل شهود می داند و برای دفاع از تمایزهای مربوط به رخداد ناخوشایند و پاسخ به قرائت حداکثرگرا از پیامدگرایی می کوشد مدل رایج را به گونه ای صیقل دهد که بتواند در مقابل انتقادهای شهودمحور پیامدگرایان حداکثرگرا ایستادگی کند.
خلاصه ماشینی:
"من ، بـا وجـود پـذیرش نظریـه کلـی ناپیامدگرایان ، تمایز انجام /اجازه را بسیار کلی ، غیردقیق و در مـواردی مـبهم مـی دانم و معتقـدم برای پیشرفت بحث ، رفع نقاط مبهم و دست یابی به توافقی حداقلی در این زمینه ، نخسـت ، بایـد مدلی دقیق و ترکیبی از گونه های مختلف رخدادهای ناخوشایند ارائه کرد و بر آنم در ایـن مقالـه ٥ مدل مورد نظر خود را ارائه کنم .
(١١٥ :١٩٧٥ ,Rachels) علاوه بـر این مثال ، می توان مثال های مختلف دیگری ـ از پاسخ ندادن به تلفن دوستان نزدیک گرفتـه تـا کمک نکردن به کودکی که در آب گیری کم عمق در حال غرق شدن است و خودداری پدر و مادر از غذا دادن به فرزند خود و یا بردن او به بیمارستان در زمانی که شدید ا بیمـار اسـت ـ را مطـرح کرد که در آنها داوری های جاافتاده و شهودهای اخلاقی ما دخالت نکـردن ایجـابی مـا در پدیـد آمدن رخداد ناخوشایند و دخالت سلبی ما در وقوع آن و یا همان اجازه وقوع رخداد ناخوشایند را با درجاتی از شدت و ضعف ناروا می دانند.
بـا وجـود ایـن ، ظـاهر ا افزودن تمایز سهل انگارانه /غیرسهل انگارانه به اجازه رخداد ناخوشایند عینـی ناآگاهانـه ، بـه طـور معناداری ، دارای بار اخلاقی نیست و داوری های جاافتاده اخلاقی ما، با وجود اینکه اجـازه رخـداد ناخوشــایند عینــی ناآگاهانــه «ســهل انگارانه » را از اجــازه رخــداد ناخوشــایند عینــی ناآگاهانــه «غیرسهل انگارانه » نارواتر می دانند، هیچ یک از آن دو را مشمول حوزه محدودیت نمی دانند."