چکیده:
تمثیل قرآنی «هنّ لباس لکم و انتم لباس لهنّ» در آیه 187 بقره، نمادی برای ترسیم کلی مناسبات و تنظیم روابط متقابل میان همسران است. پژوهش حاضر که در زمینه جنبههای لفظی و محتوایی این تمثیل کاوش نموده است، پس از تحلیل معناشناختی واژه «لباس» و کاربردهای قرآنی آن، به تبیین نکات ادبی و بلاغی این تمثیل پرداخته و شاخصههای «همپوشانی دو سویه» بین بانوان و شوهران، مانند: معاشرت نیکو، اتحاد و یگانگی، آرامشبخشی، حمایت و دفاع، رازپوشی و آبروداری، آراستگی و زیبانمایی، تعادل در رفتار زناشویی، تعهد عاطفی و جنسی، صیانت و مراقبت، استقلال شخصیت، التزام به حقوق و وظایف متقابل را از این بیان موجز و رسا استنباط نموده است تا الگوی رابطه همسری از منظر این آیه اثبات و جلوهای از اعجاز بیانی قرآن کریم آشکار گردد.
خلاصه ماشینی:
"پژوهش حاضر که در زمینه جنبههای لفظی و محتوایی این تمثیل کاوش نموده است، پس از تحلیل معناشناختی واژه «لباس» و کاربردهای قرآنی آن، به تبیین نکات ادبی و بلاغی این تمثیل پرداخته و شاخصههای «همپوشانی دو سویه» بین بانوان و شوهران، مانند: معاشرت نیکو، اتحاد و یگانگی، آرامشبخشی، حمایت و دفاع، رازپوشی و آبروداری، آراستگی و زیبانمایی، تعادل در رفتار زناشویی، تعهد عاطفی و جنسی، صیانت و مراقبت، استقلال شخصیت، التزام به حقوق و وظایف متقابل را از این بیان موجز و رسا استنباط نموده است تا الگوی رابطه همسری از منظر این آیه اثبات و جلوهای از اعجاز بیانی قرآن کریم آشکار گردد.
ضرورت همسرگزینی تمثیل لباس و تنپوش برای همسران دلالت دارد بر اینکه همسرگزینی و تشکیل خانواده در عرصه حیات انسانی یک نیاز طبیعی و ضرورتی انکارناپذیر بهشمار میرود و همانگونه که تنپوش برای تن دوخته میشود و نیاز به تنپوش از نیازهای اساسی است، برای آدمی نیز همسری از جنس او آفریده شده که از نظر عاطفی، روانی و غریزی، نیازمند و وابسته به همدیگرند و بسیاری از نیازهای مشروع یکدیگر را تأمین میکنند، از اینرو، گروهی از مفسران گفتهاند: احتیاج شدید و نیاز مداوم، وجه شبه روشنی است که تشبیه مذکور گویای آن است.
کاربرد رابطه تن و تنپوش نیز در مورد همسران، تصویرگر نزدیکترین، هماهنگترین، صمیمیترین و محرمانهترین رابطهها است و مفاد چنین تمثیلی از همزیستی مسالمتآمیز و معاشرت پسندیده بسیار فراتر رفته، نوعی انسجام و همگرایی و اتحاد و یگانگی بین همسران را در عرصههای مختلف زندگی مشترک میرساند، بهگونهایکه در بین روابط انسانی، پیوند ازدواج و رابطه همسری بیبدیل مینماید، از اینرو گفته شده این تمثیل اشاره دارد به اینکه ارتباط زوجیت یک نوع وحدت و یگانگی بین همسران تولید مینماید."