چکیده:
ﻗﺮآن ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﻣﺄﺧﺬ ﺗﺸﺮﯾﻊ و ﺗﺪوﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﮔﺬاری ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ راه دﻓﻊ ﺟﺮم ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد، اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﻏﺮاﯾﺰ ﺳﺮﮐﺸﯽ ﮐﻪ در وﺟﻮد آﻧﻬﺎ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﺷﺪه، دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺮاﯾﻢ و ﺟﻨﺎﯾﺖ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ و اﮔﺮ ﺧﻮدﮐﺎم رﻫﺎ ﺷﻮﻧﺪ، آﺳﺎﯾﺶ و اﻣﻨﯿﺖ از ﺟﺎﻣﻌﻪ رﺧﺖ ﺑﺮﻣﯽ ﺑﻨﺪد. ﭘﺲ اﺳﺎﺳﺎ ﻗﺎﻧﻮن ﯾﮏ ﺿﺮورت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ. ﻗﺮآن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﮐﺘﺎب آﺳﻤﺎﻧﯽ وﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﻗﺎﻧﻮن در اﺳﻼم ﮐﻪ 14 ﻗﺮن ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺑﺸﺮﯾﺖ ﻋﺮﺿﻪ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ ﺑﺎ دﻗﺖ و ﺗﺄﻣﻞ ژرف ﻧﮕﺮاﻧﻪ، ﺗﻮام ﺑﺎ اﻧﺼﺎف، ﺑﺪور از ﺗﻌﺼﺐ و ﯾﮑﺠﺎﻧﺒﻪ ﮔﺮاﯾﯽ، ﺑﺎ ﻟﺤﺎظ ﺷﺮاﯾﻂ زﻣﺎﻧﯽ و ﻣﮑﺎﻧﯽ و وﺿﻌﯿﺖ اﺷﺨﺎص، ﺑﺎ آﮔﺎﻫﯽ از ﻣﯿﺰان و ﻣﻘﺪار ﮐﯿﻔﺮ و ﻫﺪف ﻏﺎﯾﯽ از ﻣﺠﺎزات، ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺟﺰاﯾﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ را اراﺋﻪ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ و ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: »ﻻ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻟﮑﻠﻤﺎت ﷲ«ﯾﻮﻧﺲ/64، در رﻫﮕﺬر زﻣﺎن دﺳﺘﺨﻮش ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﺮدد.
خلاصه ماشینی:
"در قرآن کریم اگرچه امکان تقسیم بندی الزامات به قراردادهای ناشی از تعهدات بین افراد و نیز الزاماتی که جنبه عمومی دارند، وجود دارد، لیکن به دلیل آن که الزامات با هر منشأ، از ناحیه شارع مقدس در قالب اوامر و نواهی نمود پیدا میکند؛ بدین نحو که ترک آنچه لازم به عمل بوده و نیز عمل به آنچه منهی بوده دارای پاسخ اخروی است ، بنابراین گستره الزامات قرآنی وسیع تر از حقوق جزاست ؛ برای نمونه در آیات ٢٩ و ٣٢ سوره نساء، ٧ حدید، ٢٧ اسراء، ١٩٥ بقره و ٣٥ توبه مالکیت خصوصی و حقوق مربوط به آن را مورد تأکید قرار میدهد و یا در آیه یک مائده وفای به پیمان ها را یادآوری میکند و همین طور صدها آیه در خصوص مسائل اجتماعی، خانوادگی، اقتصادی و فرهنگی ناشی از روابط افراد را مطرح میکند که بیتوجهی به آن ها علاوه بر این که موجب ورود ضرر مادی میشود، به دلیل خروج انسان از مسیر هدایت دارای عذاب آخرت خواهد بود."