چکیده:
زﻣﯿﻨﻪ و ﻫﺪف: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ اﻣﺮوزه رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﻓﺮاﻣﻠّﯽ و ﺑﺎﻻﺧﺺ ﻣﺎﻫﻮاره و اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ، ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻣﻬﻤﯽ را در ﻋﺮﺻﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﻣﺬﻫﺒﯽ و ... ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص داده اﻧﺪ، ﯾﮏ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﺠﯿﺒﯽ ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و آن ﻣﺒﺤﺚ ﺣﻘﻮق ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﺳﺖ. ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ در ﻋﺼﺮ ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ اﻣﺮ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ اﻓﺮاد ﻫﻤﭽﻮن ﺣﻖ آزادی ﻣﺬﻫﺐ، اﻓﮑﺎر و ... ﺗﻌﺮض ﻣﯽ ﺷﻮد، در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﯾﻦ ﺣﻘﻮق ﻫﻢ در ﻗﻮاﻧﯿﻦ داﺧﻠﯽ و ﻫﻢ در ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ وﯾﮋه واﻗﻊ ﺷﺪه اﻧﺪ. ﻟﺬا ﺿﺮورﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﻘﻮق و ﺗﮑﺎﻟﯿﻒ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﻓﺮاﻣﻠّﯽ ﻣﻮرد ﺗﺸﺮﯾﺢ و ارزﯾﺎﺑﯽ واﻗﻊ ﺷﻮﻧﺪ.
روش ﺗﺤﻘﯿﻖ: ﺷﯿﻮه ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ-ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ای ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﻣﻘﺮرات ﺣﻘﻮق ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ، رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﻓﺮاﻣﻠّﯽ ﻣﺠﺎز ﺑﻪ ﻧﻘﺾ ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﺎی ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺣﻖ آزادی ﺑﯿﺎن و اﻃﻼﻋﺎت ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮی: در راﺳﺘﺎی ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎده از ﻗﺪرت رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﻓﺮاﻣﻠّﯽ، ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﺎی ﺣﻘﻮﻗﯽ و ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ آزادی ﺑﯿﺎن و اﻃﻼﻋﺎت (ﻣﺼﺮح در اﺳﻨﺎد ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ) اﺳﺘﻨﺎد ﮔﺮدد ﺗﺎ از ﺑﺮوز ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﻧﺎﺷﯽ از ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮق دوﻟﺖ ﻫﺎ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﯾﺪ.
خلاصه ماشینی:
"رسانه های فراملی ، حق آزادی بیان و اطلاعات ، محدودیت های حقوقی و قانونی، اسناد بین المللی واژه های کلیدی: مقدمه ورود رسانه های فراملی به درون مرزهای سیاسی کشورها اگر با نقض استثنائات و محدودیت های حاکم بر حق آزادی بیان و اطلاعات نباشد و گردانندگان این رسانه ها به دنبال ترویج عقاید، افکار و ارزش های مطلوب خویش جهت غلبه فکری و فرهنگی و توسعه بازارهای مصرفی خود و در نهایت مداخله در امور داخلی سایر دولت ها نباشند، و نیز چنانچه دولت های تحت تأثیر رسانه های فراملی مدعی نقض استثنائات و محدودیت های آزادی بیان از سوی رسانه های فراملی نبوده و بر این اعتقاد باشند که ورود رسانه های فراملی مخل به نظم عمومی و ارزش های ملی، مذهبی، فرهنگی و اجتماعی آنان نمی باشد، از منظر حقوق بین الملل هیچگونه خدشه ای به اقدامات و نحوه عملکرد آن ها وارد نخواهد بود؛ اما چنانچه دولتی در صدد مقابله با برخورداری شهروندان خود از حق آزادی بیان و اطلاعات باشد از نظر بین المللی مسئول خواهد بود و نیز هنگامیکه رسانه های فراملی استثنائات و محدودیت های حاکم بر حق آزادی بیان و اطلاعات را نقض کنند و مخل نظم عمومی و امنیت ملی دولت ها گردند، از آنجا که نقض حقوق بنیادین دولت ها –و از جمله حق حاکمیت و حراست از باورها و ارزش های حاکم بر جامعه - که در اسناد و مقررات بین المللی مورد توجه و احترام ویژه واقع شده است ، در هر زمانی، تحت هر شرایطی، در قالب هر عنوانی و با هر وسیله ای که باشد نقض اصول و قواعد مسلم حقوق بین الملل تلقی میشود، تحقق نظام مسئولیت بین المللی برای دولت های دارای رسانه های فراملی و متعرض به حقوق سایر دولت ها را در پی خواهد داشت ."