چکیده:
یکی از مقولات نوین ادبی که چهار دهه قبل در میان منتقدان ادبی ایران مطرح شده ، اصطلاح جریان شعری Poetic) (Current است . منظور از جریان شعری، اصول مشترک گروهی از صاحبنظران شعر و ادب است که در صددند تا با ارائه مانیفست خاصی، برای زدودن کهنگی ها از سیمای شعر روزگار، راه نوینی پیشنهاد کنند. یکی از این جریانهای شعری، "جریان شعر سنّت گرای معاصر" است که در کنار سایر جریانهای مدرن شعری، همچنان به راه خود ادامه داده است . مقصود از این جریان شعری ، شعری است که از نظر قالب هیچ تفاوتی با شعر کلاسیک فارسی ندارد و در قالب های غزل ، قصیده ، رباعی، مثنوی و دوبیتی نو سروده می شود. اهتمام نگارنده بر این است که با استفاده از شیوه نقد تحلیلی (Analytical criticism) و ادبیات انتقادی (Literary criticism)، به بررسی و تحلیل و معرفی جریانهای شعر سنّت گرای معاصر از آغاز سده حاضر تا کنون بپردازد. حاصل بحث ، شناسایی چهار جریان شعری در سده اخیر است که در این سیاهه به ترتیب زیر معرفی شده اند: ١- جریان شعری سنّت گرایان محض ٢- جریان شعری نیمه سنتّی (کلاسیک های جدید) ٣- جریان شعر سنتّی مدرن (شعر رمانتیک جامعه گرا و انقلابی) ٤- جریان شعر سنّت گرای پست مدرن (غزل پست مدرن ).
خلاصه ماشینی:
"بررسی انتقادی و تحلیلی جریان های شعر سنت گرای معاصر 1 نصرت اله دین محمدی کرسفی استادیار ادبیات فارسی، واحد خدابنده ، دانشگاه آزاد اسلامی، ایران ، خدابنده چکیده یکی از مقولات نوین ادبی که چهار دهه قبل در میان منتقدان ادبی ایران مطرح شده ، اصطلاح جریان شعری Poetic) (Current است .
حاصل بحث ، شناسایی چهار جریان شعری در سده اخیر است که در این سیاهه به ترتیب زیر معرفی شده اند: ١- جریان شعری سنت گرایان محض ٢- جریان شعری نیمه سنتی (کلاسیک های جدید) ٣- جریان شعر سنتی مدرن (شعر رمانتیک جامعه گرا و انقلابی) ٤- جریان شعر سنت گرای پست مدرن (غزل پست مدرن ).
٤-٢- جریان شعری نیمه سنتی (کلاسیک های جدید) محققان و منتقدان شعر معاصر در نام گذاری این جریان شعری و شاعران آن ، از عناوین و اصطلاحات مختلفی استفاده کرده اند که به مواردی از آن ها اشاره می شود: شعر میانه رو، شعر نوی میانه رو، اعتدالیون ، محافظه کاران ، کلاسیک های جدید یا سنت گرایان جدید، مدرنیست های محافظه کار، شعر نو سنتی، شعر نو قدمایی، شعر نوی تغزلی (حسین پور چافی، ١٣٨٤)، نوکلاسیک یا رمانتیک (جعفری، ١٣٩٤).
از شاعران معروف این جریان شعری علاوه بر فریدون توللی (بانی و تئوریسین شعر تغزلی نو ایران ) می توان به افراد زیر اشاره کرد : نادر نادر پور، فریدون مشیری، مهدی سهیلی، مهدی حمیدی، محمد علی اسلامی ندوشن ، حسن هنرمندی، دکتر محسن هشترودی، صدرالدین الهی، غ - تاج بخش ، امان اله احسانی، اسماعیل خویی، هوشنگ ابتهاج ، فرخ تمیمی و..."