چکیده:
هدف از پژوهش حاضر مقایسه سرشت و منش و حواس پرتی در دانش آموزان ناشنوا و عادی بود. روش این پژوهش علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان ناشنوا و عادی مشغول به تحصیل در نیمه اول سال ١٣٩٥ در شهرستان گیلان غرب بود. به دلیل محدود بودن حجم جامعه تمامی افراد ناشنوا به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و ٢٠ دانش آموز عادی نیز با توجه به ویژگیهای جمعیت شناختی سن و جنسیت با گروه ناشنوا همتا شده و به عنوان گروه مقایسه در این پژوهش شرکت کردند. داده ها با استفاده از مقیاس سرشت و منش و مقیاس کنترل توجه جمع آوری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد میانگین نمرات افراد ناشنوا در متغیرهای حواس پرتی (٧٠٥=F؛ ٠٠١<P) و در مولفه های اجتناب از آسیب (٣٧٧١=F؛ ٠٠٠١<P) و نوجویی (٥٠١=F؛ ٠٠٥<P) بالاتر اما در مولفه های خودراهبری (٩٢٦=F؛ ٠٠٠١<P) و همکاری (١٨٩٧=F؛ ٠٠٠١<P) به طور معنیداری پایین تر از افراد عادی است . این نتایج آشکار میکند که کودکان ناشنوا حواسپرتی بالاتری نسبت به گروه عادی دارند و ویژگیهای سرشتی آنها نیز متفاوت از افراد عادی میباشد.
خلاصه ماشینی:
"Dye & Hauser پژوهش های تربیتی شماره ٣٣ - پاییز و زمستان ١٣٩٥ بررسیهای خود نشان دادند که کودکان ناشنوا از بی توجهی بالا، حواس پرتی و رفتار تکانشی رنج میبرند.
Alonso, Menchon, Jimenez, Segalas & Mataix-Cols پژوهش های تربیتی شماره ٣٣ - پاییز و زمستان ١٣٩٥ ب ) مقیاس کنترل توجه (ACS)١: مقیاس کنترل توجه یک آزمون خودگزارشی است که توسط (دیریبری و رید٢، ٢٠٠٢) ساخته شده و مشتمل بر٢٠ سؤال میباشد که هر سؤال در مقیاس لیکرت چهار درجه ای از ١ (هرگز) تا ٤ (همیشه ) درجه بندی میشود.
جدول ٢: میانگین و انحراف معیار آزمودنیها در متغیرهای سرشت و منش و حواس پرتی، و نتایج آزمون مانوا برای مقایسه معنیداری تفاوت بین آن ها متغیرها گروهها میانگین انحراف مجموع درجه میانگین F سطح اندازه اثر معیار مجذورات آزادی مجذورات معنی داری حواس پرتی ناشنوا ١٨/٠٥ ٥/٨١ ١٩٨/٠٢ ١ ١٩٨/٠٢ ٧/٠٥ ٠/٠١ ٠/١٦ عادی ١٣/٥ ٤/٧٣ همکاری ناشنوا ٢٧/٧٥ ٥/٩٣ ٦٤٠ ١ ٦٤٠ ١٨/٩٧ ٠/٠٠١ ٠/٣٣ عادی ٣٥/٧٥ ٥/٦٧ اجتناب ناشنوا ٢٦/٧٥ ٦/٠٦ ٧٩٠/٣٢ ١ ٧٩٠/٣٢ ٣٧/٧١ ٠/٠٠١ ٠/٤٩ از آسیب عادی ١٧/٨٦ ٢/٢٥ وابستگی ناشنوا ١٨/٨ ٣/٥٤ ٥٠/٦٢ ١ ٥٠/٦٢ ٢/٤٧ ٠/٢١ ٠/٠٦ سرشت و به پاداش عادی ٢١/٠٥ ٥/٣٢ منش پافشاری ناشنوا ٢١/٤٥ ٥/١٧ ٧٠/٢٢ ١ ٧٠/٢٢ ٢/٣١ ٠/١٣ ٠/٠٥ عادی ٢٤/١ ٥/٨٤ پژوهش های تربیتی شماره ٣٣ - پاییز و زمستان ١٣٩٥ نوجویی ناشنوا ٢٣/٢٥ ٥/٠١ ١٢٨/٠٣ ١ ١٢٨/٠٣ ٥/٠١ ٠/٠٣ ٠/١٢ عادی ١٩/٧ ٥/٠١ خودراهبری ناشنوا ١٩/٩٥ ٦/٠١ ٢٦٥/٢٢ ١ ٢٦٥/٢٢ ٩/٢٦ ٠/٠٠٤ ٠/١٩ عادی ٢٥/١ ٤/٦١ خودبرتری ناشنوا ٢٢/٦ ٣/٨٧ ٠/٠٢٥ ١ ٠/٠٢٥ ٠/٠٠١ ٠/٩٧ ٠٠٠ عادی ٢٢/٥٥ ٥/٣١ نتایج جدول شماره ٢ نشان میدهد که افراد ناشنوا در حواس پرتی (٧٠٥=F؛ ٠٠١<P) و در مؤلفه های اجتناب از آسیب (٣٧٧١=F؛ ٠٠٠١<P)، و نوجویی (٥٠١=F؛ ٠٠٥<P)، به طور معناداری بالاتر، اما در مؤلفه های همکاری (١٨٩٧=F؛ ٠٠٠١<P)، و خودراهبری (٩٢٦=F؛ ٠٠٠١<P)، پایین تر از افراد عادی است ."