چکیده:
«امنیت» و «عدالت» از ابهامآمیزترین و چالشبرانگیزترین اصطلاحات حوزه مطالعات علوم انسانی است. شاید یکی از دلایلاین ابهام و مناقشه، مشکّک بودن این دو اصطلاح باشد؛ بدین معنا که هم عدالت و هم امنیت مقولههایی ذومراتب هستند و سطوحو جلوههای مختلفی را دربرمیگیرند. پرداختن به رابطه این دو مفهوم و نحوه تعاملی کهدر عرصه تصمیمسازی و تصمیمگیریهای کلان اجتماعی بین عدالتو امنیت برقرار است، از ابتدییترین تصمیماتی است که هر نظام سیاسی باید نسبت به آن اظهار نظر کند، چراکه این امر تاثیری مستقیم بر امنیت ملی کشور دارد. در این پژوهش ضمن توجه دادن به مراتب، سطوح وموضوعات امنیت و عدالت، و با تکیه بر مفهومشناسی دوبارة «عدالت»، تبیینی نوین از ارتباط عدالت و امنیت ارائه شدهاست. برایناساس، نه عدالت مانعی بر سر راه امنیت است و نه امنیت مانع عدالت، بلکه عدالت در یک مفهوم زمینهساز امنیت استو در مفهومی دیگر، نتیجه و ثمره توجه به امنیت.
خلاصه ماشینی:
پرداختن به رابطۀ این دو مفهوم و نحوة تعاملی که در عرصۀ تصمیم سازی و تصمیم گیری های کلان اجتماعی بین عدالت و امنیت برقرار است ، از ابتدیی ترین تصمیماتی است که هر نظام سیاسی باید نسبت به آن اظهار نظر کند، چراکه این امر تأثیری مستقیم بر امنیت ملی کشور دارد.
. » سطح دوم : امنیت عمومی :١امنیت عمومی بر ایجاد آرامش و نظم داخلی تکیه می کند و عبارت است از وضعیتی که در آن نظم ، قانون و رعایت عدالت در یک جامعه حاکم است و شهروندان در پرتو آن از تهدید و خطر در امان بوده و برای حفظ و پاسداری از حقوق خود و برطرف کردن زمینه ها و عوامل تعرض احتمالی ، اطمینان خاطر دارند (فرخجسته ، ١٣٨٠: ٣٤٨).
امنیت قضایی را می توان حاوی این مؤلفه ها دانست : کیفیت مناسب عملکرد دادگاه ها در به کار بستن ضمانت های اجرایی قانون به ترتیبی که شهروندان را پیش از نقض قوانین و تعهداتشان از آن عمل بازدارد (نوروزی ، ١٣٧٩: ٣)، اعتماد شهروندان به قوة قضائیه ، احترام و التزام به قانون ، تساوی تمام افراد جامعه در برابر قانون (شریعتمدار جزائری ، ١٣٧٩، ش ٩: ٢٦)، اطمینان به اینکه قاضی براساس قانون عمل می کند، عملکرد صحیح ، به موقع و بدون تبعیض دستگاه قضایی برای رسیدن به اهداف تعریف شده و اطمینان عمومی نسبت به این عملکرد (علینقی ، ١٣٧٩، ش ١٠: ٥٧).