چکیده:
بررسی نقش هنر در تبلیغ دین، در حقیقت، شناخت قابلیت های هنر و چگونگی به کارگیری آنها در تبلیغ دین می باشد. آنچه در این گفتار مدّ نظر است، صرف تعریف لغوی و اصطلاحی موضوع نمی باشد؛ چراکه مقالات بسیاری در این مقوله نوشته شده و نیازی به تکرار آنها نیست؛ بلکه بیشتر جنبه کاربردی موضوع، با مثال های واقعی و پیشنهاد های عملی، مورد توجه نگارنده است. هدف از این نوشتار، اوّلا ترغیب مراکز
علمی، فرهنگی و طلاب علوم دینی برای استفاده از این ابزار، و ثانیا هشداری برای موحدان، به جهت استفاده گسترده ملحدان از این ابزار برای گمراه کردن اهل ایمان است که باید چاره اندیشی شود. پیش از پرداختن به اصل موضوع، ابتدا به اختصار به بررسی هنر و تبلیغ در جامعه دینی می پردازیم.
خلاصه ماشینی:
البته تصویرسازی دستی، تا حدود بسیاری ذوقی است و اگر هنرمندانه طراحی شود، شامل همه مزایای ذکرشده خواهد بود؛ به طور مثال، نگارگری عصر عاشورای آقای فرشچیان، نمونه بارز یک تصویرسازی موفق است؛ ضمن اینکه موضوع طرح، به جهت همسوبودن با فطرت و عقیده مخاطبان، موفقیت آن را دو چندان کرده است.
البته باید توجه داشت که ذوق هنری طراح، در موفقیت طرح، بسیار مؤثر است؛ اما با تقویت جنبههای دیگر میتوان این ضعف را برطرف کرد.
البته این عدم شناخت واقعی، اختصاص به چشم و یا مگس ندارد؛ بلکه هر موجود مادی، تا حدودی قابل شناخت است و غیر خدای متعال، قادر به خلق و شناخت آنها نیست.
دید ما در دنیا از جهت تیزبینی و دوربینی، به اندازه خاص قرار داده شده و مناسب عالم ماده است و اگر کمتر یا بیشتر از این اندازه بود، موجب بروز فساد و اختلال در زندگی انسان میشد.
» بنابراین، مناسب عالم ماده، همین اندازه است و برای اثبات این مطلب، مثل آیه قبل میتوان از تصاویر میکروسکوپی بهره جست.
بنابراین، بر همه موحدان و مراکز فرهنگی و اسلامی لازم است که جواب این شبهات را با زبان خود آنها، یعنی ساخت نماهنگهای هنری و علمی بدهند؛ بهخصوص مراکزی که بودجه فرهنگی دریافت میکنند.
بهتازگی، رهبر معظم انقلاب به این موضوع تأکید کردند که اصل اوّلی در تبلیغ، فقه اکبر، یعنی اعتقادات است و اگر ایمان افراد جامع متزلزل شود، دیگر کسی به سراغ فقه اصغر، یعنی احکام شرعی نخواهد رفت.