خلاصه ماشینی:
وظيفه انسان در برابر اموال وظيفهاي که بندگان نسبت به خدا دارند در برابر اين نحوه توزيع روزي را در سوره فجر بيان فرموده است: «فأما الانسان اذاماابتليه ربه فأکرمه و نعمه، فيقول ربي أکرمن، و أما اذا ماابتليه فقدر عليه رزقه، فيقول ربي أهانن، کلا» 1 طبع انسان اين است که خداي سبحان او را به مال مبتلا کند و نعمت فراوان به او بخشد، بگويد که پرودگارم مرا گرامي داشته است و اگر او را به فقر مبتلا کند و روزي را بر او تنگ بگيرد، بگويد که پروردگارم،مرا اهانت کرده!
و اما اينکه چقدر مي - سوره فجر- آيه 15 - سوره زخرف- آيه 31 - سوره ملک- آيه 15 تواند با تلاش خويش، تحصيل کند، آن ديگر بدست او نيست؛ پس آن کس که مال زياد يا حتي علم زياد دارد که نبايد به مالش و علمش بر ديگران فخر بفروشد و نبايد خيال کند که خداي سبحان او را گرامي داشته و با عملش، تکبر جويد، آن هم که پيشرفت نکرده و در حد متوسط از سواد است،نبايد خود را تحقير شده بداند.
مشابه اين بيان را در سوره عنکبوت، در آيه 62 دارد که ميفرمايد: «الله يبسط الرزق لمن يشاء من عباده و يقدر له» خداوند روزي را به يک نفر فراوان ميدهد و بر ديگري تنگ ميگيرد زيرا «أن الله بکل شيء عليم» خداوند بر همه چيز دانا و عليم است.
يک استدلال لطيفي حضلرت امير«ع» در نهج البلاغه دارد، که سفارش ميکند، انسان در برابر سرمايهدار و ثروتمند،خود را نبازد، ميفرمايد: اين ثروت و اموال براي اداره زندگي است ولي کمال نيست؛ داشتن پول کمال نيست زيرا اگر کمال بود، خداي سبحان اين ثروت را به رسولش و حبيبش ميداد و از اينکه نداده است، معلوم ميشود که کمال نيست.