چکیده:
هدف: کورکومین یک ماده ضدالتهابی و آنتیاکسیدانی است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مکمل کورکومین بر شاخصهای آسیب عضلانی ناشی از فعالیت شدید برونگرا در مردان جوان سالم و فعال میباشد.
روششناسی: ده مرد جوان سالم و فعال بهطور داوطلبانه در این مطالعه متقاطع شرکت کردند. آزمودنیها بهطور تصادفی و با الگوی دوسویه کور با گروه کنترل به دو گروه دارونما و کورکومین تقسیم شدند. پس از اولین خونگیری، آزمودنیها یک جلسه فعالیت اسکات شدید انجام دادند. بلافاصله پس از فعالیت، خونگیری دوم انجام شد و سپس آزمودنیها 150 میلیگرم کورکومین و یا دارونما مصرف نمودند. 24، 48 و 72 ساعت بعد مجددا خونگیری صورت گرفت. پس از یک دوره بازیافت دوهفتهای مراحل ذکرشده مجددا با تعویض مکمل کورکومین و دارونما در آزمودنیها مجددا انجام پذیرفت. آنزیمهای کراتین کیناز (CK) و بیلی روبین خون بهعنوان شاخصهای آسیب عضلانی اندازهگیری شدند. میزان احساس درد (VAS)، دامنه حرکتی مفصل زانو (ROM) و ادم بافتی نیز در تمامی مراحل مورد اندازهگیری قرار گرفتند.
یافتهها: آنزیم CK 24 ساعت پس از فعالیت در گروه کورکومین کاهش معنیداری نشان داد (05/ 0>P). بیلی روﺑﯿﻦ 72 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه داروﻧﻤﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﯽداری داﺷﺖ (05/ 0>P). اﮔﺮﭼﻪ در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﭘﺲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ اﺣﺴﺎس درد ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻨﯽداری اﻓﺰاﯾﺶ ﻧﺸﺎن داد، اﻣﺎ 48 و 72 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ در ﮔﺮوه ﮐﻮرﮐﻮﻣﯿﻦ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﯽداری ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه داروﻧﻤﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻮرﮐﻮﻣﯿﻦ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﯽداری ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه داروﻧﻤﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻮرﮐﻮﻣﯿﻦ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﯽداری ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه داروﻧﻤﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮدﯾﺪ.(05/ 0>P).
ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی: ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﻣﺼﺮف 150 ﻣﯿﻠﯽﮔﺮم ﮐﻮرﮐﻮﻣﯿﻦ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﺮوﻧﮕﺮای ﺷﺪﯾﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﻮاص ﺿﺪ درد، ﺿﺪاﻟﺘﻬﺎﺑﯽ و آﻧﺘﯽاﮐﺴﯿﺪاﻧﯽ ﺧﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎﻫﺶ اﺣﺴﺎس درد و آﺳﯿﺐ ﻋﻀﻼﻧﯽ . ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی: ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﻣﺼﺮف 150 ﻣﯿﻠﯽﮔﺮم ﮐﻮرﮐﻮﻣﯿﻦ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﺮوﻧﮕﺮای ﺷﺪﯾﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﻮاص ﺿﺪ درد، ﺿﺪاﻟﺘﻬﺎﺑﯽ و آﻧﺘﯽاﮐﺴﯿﺪاﻧﯽ ﺧﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎﻫﺶ اﺣﺴﺎس درد و آﺳﯿﺐ ﻋﻀﻼﻧﯽ شود.