من و مهتاب - مجله حقوق زنان ادب و هنر

"دری به سوی مرگ واکند، هرنفس که با منی تو،با تو من‌ غنیمت است. هرنگاه،هراشاره،هرسخن‌ غنیمت است. هردم از امید عاشقانه زیستن‌ غنیمت است. تا حضور ما امیدوار روز دیگری‌ست، درپس هنوزهای رفته‌ سایهء هنوز دیگری‌ست، ای نسیم رهگذر حریم این چمن سپاس دار! لحظه‌لحظه عشق را به جان و تن‌ سپاس دار! پیش ازآن‌که مرگ...."