چکیده:
در بسیاری از متون پهلوی، به مسئلهٔ گناهان مردان و زنان و مجازات های آن ها در دین زردشتی پرداخته شده است. یک بخش از گناهان در دین زردشتی، گناهان ویژهٔ مردان است و چنان که این متون نشان می دهند، مردان ایرانی بایستی از کارهای ناشایست و گناهان، سخت پرهیز می کردند که مبادا کرده ای ناشایست و ناپسند که در جامعهٔ دینی ایرانی گناه انگاشته می شد، از آنان سر زند. گناهان مردان از دیدگاه آیین زردشتی چندین گونه بودند و برای هرکدام از آن ها مجازاتی تعیین شده بود. در این پژوهش به آن گناهانی که می توان آن ها را «گناهان جنسی مردان» نامید، به ویژه گناهانی چون لواط، همخوابگی با زنان در دوران دشتان (= قاعدگی)، با شهوت به سوی زنان دیگر رفتن و یا زنا، و احتلام در خواب، پرداخته خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
٢ همچنین در «صد در بندهش » لواط کردن از بدترین گناهان خوانده شده است «که چون از کسی این گناه جسته باشد، دوزخی میباشد و تا رستاخیز روان او از دوزخ بیرون نیاید».
در وندیداد، پادافرٔه کسی که با زن دشتان نزدیکی کند، آمده است که «اگر کسی زن نشان حیض دیده ، یا دشتان خون مند (را که سیلان خون دارد) با هوس کرداری، به تن نزدیک شود که برای او (زن ) حالت نشان دشتانی (که زردی دیده و نشان آغاز دشتان مندی است ) بود یا که برای او دشتان نشانگی (قاعدگی مسلم ، که سیلان خون است ) بود؛ اگر به نخست بار نزدیک شده (نخست بار نشسته ) سی ضربه ابر زدن با شلاق اسب رانی، سی ضربه با شلاق فرمانبرداری.
به نظر میرسدکه این شدت عمل ها دو دلیل اصلی داشته باشد: یکی این که ، اهریمنی بودن حالت دشتان در زنان ، چنان که منابع فارسی میانه میگویند حالت دشتان ، اولین بار از بوسه ٔ اهریمن بر پیشانی دخترش «جهی» ظاهر شده است ، و دوم این که ، ضایع و تباه شدن منی و نطفه در مردان به دلیل اهمیتی که فرزند در آیین زردشتی دارد، چیز بسیار نکوهیده و خلاف دین بوده است و فرد دین دار موظف بود که از این گناه دوری کند یا به بدترین شکل ، مجازات گناه خود را پس دهد.