چکیده:
برخی آیات قرآن کریم، معانی بنیادینی دارند که به آنها غررالآیات میگویند. یکی از این آیات، که آموزههای اجتماعی قرآن بر آن مترتب است، آیه 213 سوره بقره است. دیدگاه مفسران درباره معنای «امت واحد» در آیه، متعدد و گاه متقابل است. هدف مقاله، عرضه مفهوم درست امت واحد است؛ ازاینرو، دیدگاه مفسران شیعه و اهلسنت را گردآوری، تحلیل و ارزیابی کرده و به این نتیجه رسیده است که دیدگاههای مبتنی بر تفسیر امت واحد به امت هدایتیافته، امت گمراه، امت سردرگم، امت خردمند و ... نادرست و نظریه عبده در تفسیر المنار باتوجهبه اصلاحات علامهطباطبایی و آیتالله جوادی درست است. براساس این دیدگاه، تفسیر اجمالی آیه این خواهد بود که طبیعت مردم زندگی اجتماعی است، لازمه زندگی اجتماعی ایجاد اختلاف است و عقل بشر بهتنهایی نمیتواند اختلاف را رفع کند؛ پس نیازمند دریافت قوانین از منبع وحی بهدست انبیای الهی است. ارسال رسولانی که بشارتدهنده و بیم دهندهاند و بعضی از آنها کتاب دارند، از ابتدای خلقت بوده است، نه از زمان خاص و در مراحل خاص.
The structure of the text of Quran has features that attracts the attention of scholars in any era. Nowadays, this subject matter has found an especial position in inter-disciplinary studies, particularly in religious and Quranic studies. The aim of this study is the comparative analysis of text cohesion elements in Nas Surah and its Persian translation based on Halliday and Hasan cohesion of text theory in the framework of text linguistics. We will analyze the text cohesion elements of Nas Surah in comparison with its Persian translation by Mehdi Elahi Qomshei, based on the theoretical framework of research and with the descriptive-analytic and statistical method. We have gathered the research data from Quran and reliable interpretations of Quran. Our findings show that, beside differences and similarities in using grammatical and lexical factors, both texts of Nas Surah and its Persian translation have lots of cohesion and most cohesion elements are lexical.
خلاصه ماشینی:
"اینان برآن اند که اگر چه همۀ انسـان ها از آغـاز از عقـل و فطرت پیروی می کردند، وحدت عمل براساس عقل و فطرت ، به دلیل قرار گرفتن عقل در پردٔە اوهام ، سرانجام باعث اختلاف می شود؛ ازاین رو، نظر این مفسران این است کـه از دو جملۀ «فبعث اٰلله النبیین » و «لیحکم بین الناس » که در ادامه آیه به آن ها اشـاره شـده اسـت ، روشن میشود که پیش از بعثت انبیا باید اختلافی پدید آمده باشد؛ بنابراین باید اختلفوا را در تقدیر گرفت و گفت منشأ این اختلاف ، همان منشـأ وحـدت اسـت ؛ زیـرا اسـتعدادها متفاوت است و پردٔە اوهام برخی عقل ها را می پوشاند؛ ازایـن رو اخـتلاف رخ میدهـد و بعثت انبیا برای حل کردن اختلاف هـای عقلـی مـردم اسـت (فخـر رازی، ۱۴۲۰: ۳۷۴/۶؛ رشید رضا، ۱۴۱۴: ۲۷۸/۲).
در این آیه نه تنها قرینه ای برای اثبات نیست ، بلکه خلاف آن است و آن تفریع بعثـت انبیـا بـر وحدت امت است که برای خاتمه بخشیدن به اختلافات مردم است (جوادی آملی، ۱۳۸۷: ۳۹۱/۱۰)؛ درحالیکه موارد انسلاخ کان از زمان آن قدر در قرآن فراوان است که تقریبـا بـا مواردی برابری میکند که کان به معنای زمـان اسـت ؛ افزون بـراین ، قرینـۀ روشـنی در آیـه وجود دارد؛ زیرا براساس قرینه های عقلی، در هیچ مقطعی از تاریخ انسان ، امـت واحـدی وجود نداشته است که بینیاز از پیامبر باشد؛ پـس فـاء تفریـع در «فبعـث اٰلله النبیـین » نیـز به معنای ترتیب زمانی نیست ، بلکه ترتیب رتبی را نشان میدهد."