چکیده:
بانکداری الکترونیکی حاصل ورود فناوری اطلاعات و ارتباطات به حوزه بانکداری است که منجر به کاهش هزینههای خدمترسانی بانکها به مشتریان شده است. گسترش ابزارهای بانکداری الکترونیکی در قالب دستگاههای خودپرداز (ATM) و پایانههای فروش (POS) ارائه خدمات بانکی را از قید زمان و مکان آزاد و بر سودآوری بانکها تاثیر گذارده است. در این پژوهش اثر گسترش بانکداری الکترونیکی ا بر بازده حقوق صاحبان سهام (ROE) در هشت بانک منتخب فعال در بورس (اقتصاد نوین، پارسیان، پاسارگاد و سینا و پست بانک، تجارت، صادرات و ملت) در دوره زمانی 1385 تا 1393 با استفاده از روش حداقل مربعات تعمیم یافتهی و دادههای تابلویی آزمون شده است. یافتههای پژوهش در قالب بازده حقوق صاحبان سهام (ROE) و نسبت تعداد دستگاههای خودپرداز به تعداد شعب (ATM/Branch) و سهم هر بانک از کل پایانههای فروش (SPOS) به عنوان ابزارهای بانکداری الکترونیکی و شاخص هرفیندال – هیرشمن (HHI)[i] به عنوان متغیر ساختاری به همراه تولید ناخالص داخلی حقیقی (GDP)[ii]به عنوان عامل خارجی موثر بر سودآوری را بر بازده حقوق صاحبان سهام (ROE)[iii] بررسی و نشان میدهند که گسترش دستگاههای خودپرداز در شعب بانکی و برخورداری بانکها از سهم بالاتر ابزارهای الکترونیکی به کل پایانههای فروش تاثیر مثبت و معناداری بر بازده حقوق صاحبان سهام در نمونه منخب داشته است.
خلاصه ماشینی:
"در این پژوهش به بررسی تأثیر بانکداری الکترونیکی بر بازده حقوق صاحبان سهام هشت بانک منتخب حاضر در بورس اوراق بهادار ایران پرداخته شده است و اثر متغیرهای نسبت تعداد دستگاه های خودپرداز هر بانک به تعداد شعب آن بانک (ATM/Branch)، سهم هر بانک از کل تعداد پایانه های فروش کشور (SPOS)، به عنوان ابزارهای بانکداری الکترونیکی و شاخص هرفیندال – هیرشمن (HHI)١٣ به عنوان متغیر ساختاری به همراه تولید ناخالص داخلی حقیقی (GDP)١٤به عنوان عامل خارجی موثر بر سودآوری را بر بازده حقوق صاحبان سهام (ROE)١٥ بررسی کرده و به این پرسش پاسخ میدهد که آیا گسترش ابزارهای بانکداری الکترونیکی اثر معناداری بر بازده حقوق صاحبان سهام داشته است ؟ بدین منظور ابتدا به معرفی بانکداری الکترونیکی و مقایسه آن با بانکداری سنتی پرداخته میشود.
٣- پیشینه پژوهش شاه محمدی و همکاران (١٣٩١) در «بررسی تأثیر گسترش بانکداری الکترونیکی بر سودآوری بانک های ایران » داده های ١٧ بانک منتخب کشور ایران را با استفاده از مدل داده های تابلویی و به روش حداقل مربعات معمولی مورد بررسی قرار داده و نسبت بازده کل داراییها را به عنوان شاخص سودآوری و نسبت تعداد کارت به خودپرداز، نسبت تسهیلات به تعداد شعب ، اندازه بازار و نرخ تورم را به عنوان متغیرهای مستقل در نظر گرفتند و به این نتایج دست یافتند: نسبت کارت به خودپرداز دارای ضریب معناداری بسیار بالا (١١,٥٢) و رابطه مثبتی با سودآوری دارد."