خلاصه ماشینی:
"برای همین هم به زیارت که میرفت با خضوع و خشوع کامل میرفت، به حرم که میرسید در صحن، در کفشداری، در رواق و در حرم را میبوسید، عتبه مبارکه را هم میبوسید که مقام ولایت و عظمت ائمه اطهار(علیهالسلام) او را به این منش و رفتار رسانده بود؛ نه مثل من و تو که از این شناخت بیبهرهایم و به حرم معصومی که میرویم، قلبمان در حالت بیخبری کامل، فکرمان مشغول به امور دنیایی گوناگون و روی صحبتمان با اطرافیانمان است...
اگر آسمان و آسمانیان را از یاد بردهایم؛ اگر تعلقات و شهوات دنیا ما را در باتلاق خود فرو برده و دل آسمانیمان را به مردابی راکد و سیاه تبدیل کرده؛ اگر دهانمان برای صحبت با خدا قفل شده و مهر خورده؛ اگر از نماز و راز و نیاز لذت نمیبریم و در حسرت عاشق شدن میسوزیم، کلید نجات در دست حسین(علیه السلام) است..."