خلاصه ماشینی:
"* در شعر «حرف دل» استفاده از کلمة عربی «سمع» در مصراع اول حس ناخوشایندی ایجاد کرده و بعد در بیت سوم: «###این همه نقص روان و ظرفیت #بهر تکمیل، روح و جانم در پیات##» مشکل وزن و زبان هم اضافه شده است.
* شعری که برای «شهادت حضرت زهرا(علیها السلام)» سرودهاید، از زبان امروزی فاصله گرفته و به دستور کهن نزدیک شده است، طوری که با مخاطب ارتباط خوبی برقرار نمیکند: «###صــد سـاقـی سیـماب سـرشـت از بر افلاک #آغشته به خون از غم او گشته سوی خاک #خوناب گهی دیده و گه غرق سرشک است #انـدر غـم گـمنامــی گوهـر صـفت پاک##» و ...
* مثنوی «آیتالله بهجت(قدس سره)» نیز از همین فضا رنج میبرد، طوری که کلمة «بر» را هشت بار در آن به روش ادبیات کهن تکرار کردهاید: «###اخلاق و حکم از بر ادراک ستاندی #روح از بر جان بر دل افلاک رساندی #به به که چه نیـکو بـر آغوش گرفتی #دریـای وجـود از بـر اذلال سـرشتی##» در این شعر، خیلی از تصویرها مبهم و بعضی جملهها نادرستاند: «از بهر قضای الهم نیست گریزی»، «اسلام تعالی شده از اوج کلامت»، «ای از بر اکرام تو اسلام مبرا» و ..."