خلاصه ماشینی:
"تو که اگر پدرت، باقرالعلوم(علیه السلام)، علم را شکافت، تو نورش را به سراسر عالم پراکندی؛ آن گاه که ابوحنیفه در مکتبت زانو زد و جویبار دانشش را از تو وام گرفت و مس وجود جابربن حیان در نزد تو به کیمیا بدل شد و توحید مفضل سراسر جهان را در نوردید، تو نور علم را به سراسر عالم پراکندی؛ آن گاه که شاگردانت هر یک در محفل انسی درختی را که تو کاشته بودی بارورتر کردند با آنچه از تو آموخته بودند...
مدینه یک بار دیگر دستان سبز قرآنی جد گرامی ات(صلی الله علیه و آله) را به خود می بیند که درخت جاوید زندگی را در دل های ساکنان مدینه آبیاری می کند.
طلوعت عید بیداری و تعهد است؛ فصل شکفتن گلی دیگر در بوستان امامت، آمدن تو؛ یعنی نوید تزکیه انسان های شایسته از زشتی ها؛ یعنی شکوفا شدن دیگربار گل های ایمان در گلستان جان انسان ها؛ یعنی خیزش دوباره انسان از خاک تا افلاک؛ یعنی انفجار دوباره نور و ظهور مجدد ارزش ها در صحنه ی حیات بشر!
علم با نامت برکت می یابد و زمین یک بار دیگر باران رحمت را بر خود می بیند."