خلاصه ماشینی:
"تو باید میآمدی با چشمان معصوم حسین(علیه السلام) و نگاه معنای فاطمه(علیها السلام)، با آرامش علی(علیه السلام) و سکوت صبور حسن(علیه السلام) تا عطر یقینتان در همهجا بپیچد و پردههای تردید از دیدگان بیخبر نجرانیان کنار رود.
دریابند که اگر مخلوقات عالم با تو هم ندا گردند، و دستهای ملائک در دستهای دعای علی(علیه السلام) گره بخورند، اگر قطره اشکی از چشمان فاطمه(علیها السلام) بر بیابان تشنه نفرین بچکد و عمامه سبز حسن(علیه السلام) برای اجابت، از سر باز شود و آه حسین(علیه السلام) از نهادش برآید؛ به یقین، دنیا تاب نخواهد آورد نفرینتان را و گریزی نیست جز تسلیم در برابر «اسلام» و باید حقانیت این جمع الهی را پذیرفت و شکست شانههای خاک گرفته را قبول کرد؛ چرا که خود میدانستند اگر تو با اهلت میآمدی؛ یعنی بر حق بودی و به طریق حق."