خلاصه ماشینی:
ما و شما دقتهای ادبی صفت مؤنث در زبان عربی, صفت با موصوف خود مطابقت میکند, بدین صورت که هرگاه موصوف مؤنث یا جمع غیر جاندار باشد, صفت آن «تا»ی تأنیث میگیرد )این «تا» در عربی به صورت « ة » یا « ـة» و در فارسی به صورت «ﻫ » غیر ملفوظ به آخر صفت افزوده میشود.
( در دورهی متأخر, در فارسی نیز, به تقلید از عربی, صفت مؤنث را در بسیاری از موارد به کار میبرند, مانند؛ «قوانین مدونه» , «متون قدیمه», «قرون ماضیه», «تعلیمات عالیه», «طبقهی ممتازه», «والدهی محترمه» و جز اینها, و گاهی نیز استعمال صفت مؤنث برخلاف قاعدهی عربی است, مانند «قانون مصوبه».
از استعمال چنین ترکیبهایی باید پرهیز کرد و به جای آنها گفت: «قانون مدون», «متون قدیم», «قرون ماضی», «تعلیمات عالی», «طبقهی ممتاز», «والدهی محترم», «قانون مصوب» در حالی که فارسی نه مؤنث و مذکر هست و نه صفت با موصوف تطبیق میکند.
گاهی نیز صفت مؤنث عربی را همراه واژههای فارسی و نیز همراه واژههای مذکر مفرد عربی به کار میبرند, مانند «پروندهی مختومه», «بدیهای معوقه», «بانوی محترمه», «کاغذ باطله», «نامهی مورخهی...
این ترکیبها که خلاف قاعدهی دستور زبان فارسی و عربی است و از استعمال آنها باید خودداری کرد.
با این همه, پارهای از ترکیبها به صورت مستعمل در عربی, یا به سیاق قاعدهی عربی, وارد فارسی شده و از چند قرن پیش در نوشتهها به کار رفته است و امروزه نیز میتوانیم آنها را به عنوان اصطلاحات جا افتاده بپذیریم, مانند هیأت تحریریه, هیأت منصفه, هیأت حاکمه, وسایط نقلیه, اعمال شاقه, احترامات فایقه, امور خارجه, روابط حسنه, صفات رذیله, ارواح خبیثه, شجرهی طیبه, قوهی مقننه, قوهی مجریه, قوهی قضاییه, مکهی معظمه, مدینهی منوره, سرکار علیه.