چکیده:
روباتهای نظامی یکی از جدیدترین انواع جنگافزارهاست که در سالهای اخیر بهآهستگی جایگاه قابلتوجهی در ارتش کشورهای قدرتمند و حتی برخی از کشورهای جهان سوم یافته است. چالش اصلی در برابر این روباتها، مسئله مطابقت این فناوری با قواعد حقوق بشردوستانه بینالمللی است. با ورود روباتهای نظامی به این عرصه، به علت برخورداری این نوع تسلیحات از درجهای از استقلال و هوش مصنوعی، این نگرانی ایجاد میشود که آیا روباتها بهتنهایی (بدون حضور انسان در میدان جنگ) میتوانند هدف نظامی را از غیرنظامی تفکیک و از سوی دیگر، اصل تناسب را در ارتباط با مزیت نظامی و میزان تلفات در یک حمله رعایت کنند. همچنین، مسئولیت ناشی از اقدامات روباتهای نظامی نیز باید بررسی شود. در مقاله حاضر، ضمن بررسی اصول پیشگفته، میزان مطابقت روباتهای نظامی با این اصول بررسی شده است.
Military robots have been used for monitoring and evaluation of armed conflict situations. However، regarding debates such as the fight against terrorism and targeted killings، the developed and developing States have been drawn to semi-autonomous and fully autonomous weapon system. The most significant challenge for these technologies is to comply with the International Humanitarian Law. There are important rules on weapon and the targets in Law of Armed Conflicts which should be respected by soldiers or commanders. Now the question is how military robots could perform all the rules such as proportionality، responsibility and distinction in the present article، the aforementioned principles and the compliance of military robots with those principles are discussed.
خلاصه ماشینی:
٢. رعایت اصل تناسب توسط روبات های نظامی اگرچه اصطلاح تناسب به طور مشخص در پروتکل الحاقی اول ذکر نشده است ، میتوان آن را در شق (ب ) بند ٥ ماده ٤٠٥١ مشاهده کرد که آسیب های اتفاقی مورد انتظار و خسارات ناخواسته به شهروندان و اموال غیرنظامی را، بیش از میزان پیش بینیشده در اهداف نظامی ممنوع میکند.
در گزارش سال ٢٠٠٠ به دادستان دیوان بین المللی برای یوگسلاوی سابق ، به دشواری کاربرد اصل تناسب به این صورت اشاره شده 52 است : «به راحتی نمیتوان ارزش انسان بیگناه را در برابر هدف نظامی خاص ، ارزیابی کرد».
بااین حال ، حتی اگر کاربرد این شیوه ها انجام محاسبه را برای روبات امکان پذیر کند، این تحلیل نمیتواند مشکل مطابقت حمله با قاعده تناسب را برطرف کند چرا که میزان خسارات احتمالی را باید در پرتو مزیت نظامی ناشی از حمله اندازه گیری کرد.
طبق این الگوریتم ، اطلاعات ادارکی ورودی با داده های آماری به دست آمده ترکیب میشود تا با تخمین میزان آسیب ساختاری و تعداد تلفات غیرنظامی، نظامی و نیروی خودی، ناشی از استفاده از یک نوع سامانه سلاح در محل مشخص ، میزان کشتار در جنگ به صورت عملی تعیین شود.
شاید این ایده به ذهن خطور کند که در روبات نظامی کنترل از راه دور به علت حضور کاربر و فعالیت او زیر نظر فرمانده نظامی، مسئولیت با چالش روبه رو نخواهد بود، اما در حالتی که سامانه سلاح ، مثلا پهپاد، دچار اختلال شود و با وجود تمام سعی عامل برای کنترل آن ، ناگهان سامانه شروع به شلیک کند، مسئله اصلی، شناسایی مسئول است .