چکیده:
تصوف یکی از جریانهای فکری و اجتماعی جوامع مسلمان است که شیوه تفکر و سبک زندگی متفاوتی را ترویج میکند. با آنکه مبانی زهدگرایانه تفکر تصوف عمدتا در پی پرهیز از دنیا و امور دنیوی است، ضرورت تأمین معاش صوفیان و برآوردهکردن هزینههای مهمترین نهاد صوفیه، خانقاه، صوفیان را بر آن داشت به روشهای گوناگون دست به تأمین هزینههای مورد نیاز خویش بزنند. علیرغم اینکه تصور میشود حمایتهای سازمانی مانند وقف و منابع دولتی پشتوانه اقتصادی طریقتهای تصوف بوده است اما منابع معیشتی آنان قبل از تثبیت جماعتهای صوفی در قالب طریقتها تا قرن ششم هجری هنوز بهطور مستقل موضوع پژوهشی قرار نگرفته است بنابراین با فرض تطابق شیوههای معیشتی صوفیان با نظام فکری تصوف، میتوان پرسید انواع شیوههای غیرسازمانی تأمین نیازهای معیشتی صوفیان از قرن پنجم تا هفتم هجری در ایران قرون میانه چگونه بوده است؟ دستاورد تحقیق که به روش تاریخی انجام شده است نشان میدهد در کنار منابع سازمانی مانند وقف و عطایای حکومتی، منابع معیشتی صوفیان تحت تاثیر ارزشهای دنیاگریزانه تفکر صوفیانه شامل شیوههای مختلفی مانند فتوح، نذور، توکل، هدیه، دریوزگی، زنبیلگردانی میشد که به نظر میرسد میراث سبک زندگی و معیشت اخوانی صوفیان پیش از گسترش خانقاهها و شکلگیری طریقیتهای صوفیان بوده است.
In spite of Abstinence of Sufism and Sufis from The World and Worldly Affairs, the Necessity of Livelihood Supplies of Sufis and also Necessary Supplies of Khanqah as the Most Important Intuition of Sufism, Led Sufis to Fund from the Various Ways. The Present Study With Emphasis on the Historical Grounds, Will Survey the Various Types of Sufi Incomes and Expenses. The Result of Our Study Show That although in Early Period of Sufism, Individual Sufis Won Money and Gifts By Their Selves, the establishment of Khanqah in Formative Period, Especially 5th – 7th Centuries A. H, Should Be Assumed As the Establishment of an Financial Institution for Income Absortation and Organization and Of Course of Supplying the Necessary Expenses and Costs of Khanqah and Sufis.
خلاصه ماشینی:
علی رغم اینکـه تصـور مـی شـود حمایـت هـای سازمانی مانند وقف و منابع دولتی پشتوانه اقتصادی طریقت های تصوف بـوده اسـت امـا منابع معیشتی آنان قبل از تثبیت جماعت های صوفی در قالب طریقت هـا تـا قـرن ششـم هجری هنوز به طور مستقل موضوع پژوهشی قرار نگرفته است بنابراین بـا فـرض تطـابق شیوه های معیشتی صوفیان با نظـام فکـری تصـوف ، مـی تـوان پرسـید انـواع شـیوه هـای غیرسازمانی تأمین نیازهای معیشتی صوفیان از قرن پنجم تا هفتم هجری در ایـران قـرون میانه چگونه بوده است ؟ دستاورد تحقیق که به روش تـاریخی انجـام شـده اسـت نشـان می دهد در کنار منابع سازمانی مانند وقف و عطایای حکـومتی ، منـابع معیشـتی صـوفیان تحت تاثیر ارزش های دنیاگریزانه تفکر صوفیانه شامل شیوه های مختلفی مانند فتوح ، نذور، توکل ، هدیه ، دریوزگی ، زنبیل گردانی می شد که به نظر می رسـد میـراث سـبک زنـدگی و معیشت اخوانی صوفیان پیش از گسترش خانقاه ها و شکل گیری طریقیـت هـای صـوفیان بوده است .