چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسۀ تمرینات نوروفیدبک و تمرین بدنی بر عملکرد و یادداری مهارت پرتاب دارت بود. از میان دانشجویان دختر رشتۀ تربیت بدنی دانشگاه ارومیه که همگی راستدست بودند و هیچگونه سابقۀ آموزش نوروفیدبک و پرتاب دارت نداشتند، 24 نفر بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در سه گروه 8 نفری تمرین بدنی، نوروفیدبک و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرینی، 3 جلسه در هفته به مدت 5 هفته انجام گرفت. سپس پسآزمون بهعمل آمد. آزمون یادداری پنج روز پس از آخرین جلسۀ تمرینی گرفته شد. دادهها به روش آماری تحلیل واریانس دوراهه با اندازهگیری مکرر عامل آزمون، تحلیل واریانس یکراهه و آزمونهای تعقیبی تکرارشونده براساس تخمین میانگینهای حاشیهای تحلیل شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه با اندازهگیری مکرر نشان داد که اگرچه عملکرد آزمودنیها در مرحلۀ عملکرد هر دو گروه تمرین بدنی و نوروفیدبک پیشرفت داشتند، تفاوت معناداری بین گروههای آزمایشی در این مرحله مشاهده نشد. از سوی دیگر، اثر اصلی مراحل آزمون در این پژوهش معنادار بود، اما اثر اصلی گروه و همچنین تعامل مراحل آزمون و گروه به لحاظ آماری معنادار نبود. بهعبارت دیگر تفاوت تأثیرات تمرین بدنی و تمرین نوروفیدبک بر عملکرد و یادداری مهارت دارت معنادار نبود. با توجه به یافتههای این پژوهش، نقش تمرین بدنی و نوروفیدبک بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت و تأکید بر استفاده از آنها در کنار یکدیگر توصیه میشود.
خلاصه ماشینی:
نتايج آزمون تحليل واريانس دوراهه با اندازه گيري مكرر نشان داد كه اگرچه عملكرد آزمودني ها در مرحلة عملكرد هر دو گروه تمرين بدني و نوروفيدبك پيشرفت داشـتند، تفـاوت معنـاداريبين گروه هاي آزمايشي در اين مرحله مشاهده نشد.
در آموزش نوروفيدبك از پروتكل آلفا/تتا براي افزايش عملكرد ورزشكاران استفاده مي شود (18،19،21) و با تقويت SMR سعي در بهبود توجه و تمركز دارند (5،30).
بنابراين با توجه به زمانبر بودن تمرينات بدني و همچنين براي جلوگيري از هدر رفتن زمان و هزينههاي تمريني براي آموزش مهارت هاي جديد و حتي بهبود مهارتهاي از پيش آموخته شده و همچنين جلوگيري از به هدر رفتن استعدادهاي بالقوة نوآموزان و كشف بهترين روش هاي تمريني، محققان درصدد گزينش مناسبترين روشهاي تمريني براي ورزشكاران هستند كه اين پژوهش نيز كه به منظور مقايسة تمرين نوروفيدبك و تمرين بدني در فرايند عملكرد و يادداري تكليف پرتاب دارت به نوآموزان انجام گرفت، بر آن است تا گامي در همين زمينه بردارد.
همچنين بهبود عملكرد گروه تمريني نوروفيدبك نسبت به گروه كنترل نشان مي دهد كه مي توان از اين تمرينات در كنار تمرين بدني براي بهبود عملكرد استفاده كرد.
بنابر يافته هاي اين پژوهش تمرينات نوروفيدبك و تمرين بدني بر يادگيري و عملكرد پرتاب دارت مؤثر است و در مقايسه با گروه كنترل اثر سودمندي دارد.
Journal of Imagery Research in Sport and Physical Activity: Vol. 5: Iss. 1, pp: 7- 15.
Journal of Imagery Research in Sport and Physical Activity, 3, pp.