چکیده:
از جمله سرزمین های کهن در غرب ایران، منطقه لرستان می باشد که با پیشینه تاریخی و وجود خاندان های بزرگ حکومتگر اتابکان و والیان از عصر سلاجقه تا دوره پهلوی در این سرزمین، اثری مربوط به تاریخ محلی به دست نیامده است. از دلایل آن میتوان به زندگی عشایری و عدم کتابت و بیمیلی حاکمان این دیار به ثبت تاریخ خود، اشاره نمود. با ورود رضاشاه به این سرزمین و توجه فرماندهان نظامی مانند امیراحمدی و رزمآرا به لرستان، ثبت وقایع شروع شد که بعد از آن با تکیه بر آثار این دو، وقایع نگاری در لرستان شکل نوینی به خود گرفت. این تحقیق به شیوه کتابخانه ای انجام شده است و هدف آن واکاوی دلایل عدم ثبت تواریخ محلی در لرستان تا عصر رضاشاه با تکیه بر بررسی عوامل بازدارنده ثبت تاریخ محلی لرستان و اشاره به اثر گذاری فرماندهان نظامی لرستان در عصر رضاشاه بر شکلگیری منابع تاریخنگاری لرستان و شناخت و معرفی آثار آنها بوده و همچنین پاسخگویی به این سوال است: چه عواملی باعث توجه به تاریخ محلی در لرستان بعد از حمله لشکر غرب در لرستان شد؟ به نظر میرسد که تواریخ محلی لرستان به دلیل عدم حمایت حاکمان محلی آن، شیوه زندگی عشایری و عدم کتابت، شکل نگرفت.
خلاصه ماشینی:
"این تحقیق به شیوه کتابخانهای انجام شده است و هدف آن واکاوی دلایل عدم ثبت تواریخ محلی در لرستان تا عصر رضاشاه با تکیه بر بررسی عوامل بازدارنده ثبت تاریخ محلی لرستان و اشاره به اثر گذاری فرماندهان نظامی لرستان در عصر رضاشاه بر شکلگیری منابع تاریخنگاری لرستان و شناخت و معرفی آثار آنها بوده و همچنین پاسخگویی به این سؤال است: چه عواملی باعث توجه به تاریخ محلی در لرستان بعد از حمله لشکر غرب در لرستان شد؟ به نظر میرسد که تواریخ محلی لرستان به دلیل عدم حمایت حاکمان محلی آن، شیوه زندگی عشایری و عدم کتابت، شکل نگرفت.
"/> آغاز وقایع نویسی در لرستان؛ عصر رضاشاه از جمله عوامل مورد توجه محققان لرستانی که بعدها از منابع مؤلفان کتب تاریخی، جغرافیایی و خاطرات درباره لرستان شد، میتوان عواملی را بر شمرد که در ذیل به این موارد اشاره کرد: هرج و مرج و سرکشی ایلات و طوایف لرستان: در اواخر قاجار با کمرنگ شدن و در پارهای مناطق، محو کامل سلطه حکومت مرکزی مقدرات و سرنوشت مملکت به دست مجموعهای از جنبشهای قومی، ملی، قبایل و عشایر، خوانین و ملاکان، رؤسای طوایف، قدرتهای محلی، حکام و فرمانروایانی که عملا مستقل از تهران عمل کرده و تفنگچیهای خود را بر منطقه ای حاکم کرده بودند، افتاده بود(زیبا کلام، 1385: 48).
در اواخر قاجار با حمله قوای لشکرغرب به دستور رضاخان و وجود فرماندهان با استعدادی مانند امیراحمدی و رزمآرا و توجه آنها به سرزمین و ساکنان لرستان باعث ثبت دو اثر غیر تاریخی شد؛ یکی خاطرات امیراحمدی و دیگری جغرافیای نظامی رزمآرا، با اینکه این دو اثر تاریخی نبود ولی به بسیاری از مسائل تاریخی و اوضاع عشایر و طوایف ساکن آن اشاره کردهاند."