چکیده:
سازمان های فرهنگی به دلیل نقش حداکثری در فرهنگ کشور یکی از مهم
ترین بازیگران محوری در راستای تحقق چشم انداز فرهنگی کشور هستند اما
متاسفانه اتکای حداکثری به سازمان های فرهنگ با توجه به آسیب های موجود در
سیستم های سازمان های فرهنگی سبب کم شدن سرعت رشد فرهنگی و مواجهه
با فرهنگ های رقیب و مهاجم شده است.
برخی از مهم ترین آسیب های سازمان های فرهنگی به شرح زیر می باشد :
نگاه ابزاری به فرهنگ،سیاست زدگی نهاد های فرهنگی ، عدم پویایی در مقابل
نیازهای فرهنگی، تاخر فرهنگی و عدم درک تحولات محیطی و عدم انسجام
ارگانیک میان نهادهای فرهنگی می باشد .که نقش بارز این آسیب ها ممانعت از
ایفای نقش کامل سازمان های فرهنگی در مسیر پیشرفت و تعالی فرهنگ بومی و
واکسینه شدن در برابر فرهنگ رقیب می باشد.
خلاصه ماشینی:
"فرهنگ، سازمان های فرهنگی، آسیب شناسی مقدمه با توجه به اینکه نقش فرهنگ و ارزش ها در اقتدار ملی بیش از سایر عوامل اقتدار می باشد و در کشور ما بخش حداکثری فرهنگ توسط سازمان های فرهنگی اداره می شود باید تلاش شود که عواملی را که می تواند باعث کم اثر ماندن این عنصر اساسی می شود را شناسایی و در صدد رفع آن برآمد.
اجرای چنین پژوهشی تصویری واقع بینانه از وضعیت آسیب های فرهنگی را در عین تعیین ضرورت های آتی جهت سیاستگذاری دقیق و هوشمندانه که هم متضمن توجه به ابعاد و مسائل داخلی عرصه فرهنگ و هم در برگیرنده مقتضیات حضوری موثر در عرصه ی بین المللی است ، را ارائه خواهد داد بنابراین هدف اصلی این پژوهش عبارت از شناسایی آسیب سازمان های فرهنگی و نقش این آسیب ها در مدیریت فرهنگی کشور می باشد.
اقتدار فرهنگی ساختار و زیر بنای فرهنگ مولد ، پویا، اثر بخش و الهام آفرین است که ضمن تثبیت و دفاع از بنیان های خود، امکان حضوری رقابت آفرین در عرصه های بین المللی داشته و زمینه ساز تقویت قدرت ملی، تحقق اهداف ملی و تبدیل شدن به ملت و جامعه پیشرو، الگو و بهره مند از بنیان های لازم در عرصه بین المللی، می گردد(نصر الله زاده و دیگران، 1394)."