چکیده:
هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ابعاد آواتاریسم و تحلیل تاثیرات آن بر تحولات فرهنگی آینده
کشور ایران است. با پیشرفت روزافزون فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی در عصر دانش بنیان، یکی از
پیامدهای مسلم دیجیتالی شدن جوامع انسانی، شکل گیری زندگی دوم یا زندگی در فضای مجازی به
موازات زندگی حقیقی است. آواتارها به عنوان اعضای جامعه مجازی آینده، ویژگی های اساسی انسان
آینده را رقم خواهند زد که این امر، شناخت آینده را در گروی شناخت آن ها قرار می دهد. پژوهش حاضر
ازنظر نوع هدف، توسعه ای و ازنظر روش اجرا، توصیفی تحلیلی است، همچنین روش مورداستفاده برای -
سناریوسازی بااستفاده از رویکرد « آینده پژوهی GBN است که بااستفاده از این روش به ترسیم و تصور »
آینده با طراحی سناریوهایی فرضی پرداخته شد. جامعه آماری پژوهش را خبرگان دانشگاهی در حوزه
مدیریت فناوری اطلاعات و ارتباطات تشکیل می دهند. درنهایت با تشکیل ماتریس دوبعدی که در محور
عمودی، مولفه های فرهنگی و فنی و در محور افقی، مولفه های هم افزایی مثبت، هم افزایی مثبت و منفی و هم افزایی منفی، قرار گرفته اند؛ درمجموع شش سناریو تدوین شده و تاثیرات آواتاریسم بر تحولات
فرهنگی آینده ایران در این سناریوها تحلیل شده است.
خلاصه ماشینی:
در مباحث شناخت آواتاریسم و تأثیر آن بر فضای فرهنگی آینده ، در بین صاحب نظران داخلی عباسی، رییس «مرکز بررسیهای دکترینال (اندیشکده یقین )»، سخنرانیهای ایراد کرده است که از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد: ـ موعودگرایی و آواتاریسم (عباسی، ١٣٩٠: جلسه ٢٨٥ کلبه کرامت ) ـ مهدی (عج )، حقیقتی بر گونه آوتارها (عباسی، ١٣٩٠: جلسه ٢٨٦ کلبه کرامت ) ـ مهدویت ، حقیقتی بر گونه آواتاریسم (عباسی، ١٣٩٠: جلسه ٢٨٧ کلبه کرامت ) ـ مصاحبه اختصاصی با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی بوتیانیوز (عباسی، ١٣٩٢: شیوه های جدید هجمه فرهنگی غرب ) ـ سخنرانی زندگی دوم یا Second Life (عباسی، ١٣٩٠: بررسی فلسفی، اخلاقی و امنیتی زندگی دوم ) ـ سخنرانی در نشست زندگی دوم در فضای مجازی (عباسی، ١٣٩١) لازم به ذکر است که از این منابع در تدوین مقاله حاضر استفاده شده است ؛ اما درخصوص شناخت کلی زندگی دوم در فضای سایبری و معرفی آواتارها، تعداد محدودی مقالات علمی - عمومی در سایت های فارسی انتشار یافته اند که از آن جمله میتوان به مقالاتی با عنوان های «نیم نگاهی به آواتاریسم در زندگی دوم » (شیردستیان ، ١٣٩٢) و «زندگی دوم در فضای مجازی؛ تغییر در سبک زندگی جوانان » (سیف پور، ١٣٩٣) اشاره کرد.