چکیده:
برناردوس سیلوستریس از جمله اندیشمندان قرن دوازدهم میلادی است. مهمترین اثر وی رساله «تبیین عالم» است که در آن با به کارگیری اسطوره های یونانی و رومی و فلسفه در معنای نوافلاطونی و افلاطونی میانه و باورها و اعتقادات مسیحی، به توضیح و تبیین آفرینش جهان و انسان می پردازد. هنر برناردوس ترکیب آموزه های مختلف از جمله اسطوره، فلسفه و باورهای مسیحی در این رساله است. با بررسی این رساله مشخص می شود که زبان دین حاکم بر آن هیچ کدام از اقسام زبان دین همچون زبان ایجابی، تشابهی، زبان سلبی و یا زبان تفضیلی نیست، بلکه زبان دین حاکم بر آن، زبان رمزی ـ تمثیلی است. به بیان دیگر برناردوس با استفاده از آموزه های مختلف، نظام منسجمی از آنها ایجاد می کند و با به کارگیری زبان رمزی ـ تمثیلی، اسطوره های یونانی و رومی را که در فرم و صورت الحادی و کفرآمیز اند در خدمت تایید صحت اعتقادات مسیحی به کار می برد.
خلاصه ماشینی:
"31 سبک نگارش و زبانی که برناردوس در این رساله به کار می گیرد، به گونه ای اسـت کـه علاوه بر اینکه سرشار از مفاهیم فلسفی است ، به عنوان یک متن ادبی نیز بارها و بارها در ادبیات غرب خوانده شده و ادیبان بزرگی همچون دانته از آن تـأثیر پذیرفتـه انـد.
این اثر دارای چند مفهوم اصلی ، عقل یا فکر الهی (Noys)، طبیعت (Natura)، ماده نخستین (Hyle)، فـوزیس (physis) و سـیلوا (Silva) است که در واقع برناردوس با توجه به نقش آفرینی آنها به تبیین جهان بینـی خـاص خـود مبادرت می کند.
نتیجه گیری برناردوس سیلوستریس با اتخاذ رویکرد رمزی ـ تمثیلی که پـیش از وی ریشـه در یونـان داشت و پس از آن نیز در سنت کلام یهودی ـ مسیحی نیز ادامه یافـت و بـا وام گیـری از ادیبان و اندیشمندانی همچـون اوویـد، ویرژیـل ، هـوراس و فلاسـفه ای ماننـد بوئتیـوس ، مارسیانوس کاپلا و ماکروبیوس و نیز تحت تاثیر تیمائوس افلاطون و نیز تـاثیر از مکتـب فلسفی شارتری و انسان گرایی و طبیعت گرایی که در قرن دوازدهم تحت تاثیر ترجمه آثـار دانشمندان و فیلسوفان مسلمان ایجاد شده بود بـا ترکیـب سـه آمـوزة اسـطوره در معنـا و کاربرد تمثیل ، فلسفه در معنای نوافلاطونی و افلاطونی میانه و اعتقـادات مسـیحی ، زبـان ویژه و نادری را در بیان گزاره های دینی راجع خدا و افعال او به کار می گیرد که با هیچ کدام از انواع زبان دیگر همچون زبان سلبی ، ایجابی ، تفضیلی و یا تشابهی قابل مقایسه نیسـت ."