خلاصه ماشینی:
"27 آنچه را که صدرای شیرازی در مورد احادیث معصومان(ع) بیان داشته است، مرحوم علامه طباطبایی در اثر گران سنگ خود، المیزان، به شکلی دیگر درباره آیات نورانی قرآن نیز صادق دانسته و چنین فرموده است: باید دانست که اگر آن طور که باید و شاید، اخبار ائمه اهل بیت(ع) را در مورد عام و خاص، و مطلق و مقید قرآن، دقیقا مورد مطالعه قرار دهیم، به موارد بسیاری برخواهیم خورد که از عام آن، یک حکم استفاه می شود، و از همان عام به ضمیمه مخصصش حکمی دیگر استفاده می شود.
مثلا در یک مورد، پس از نقل چند حدیث درباره استوای خداوند بر عرش و فرود آمدن حضرت حق، چنین می نویسد: اما در روایت آخر (در متن حدیث) ، اگر روایتش صحیح باشد، لازم است که آن دو حمل شود بر نزول اوایل رحمت و عنایت او، و اسباب فیض و کرم وی به آسمان دنیا که محل مقدرات امور و تقسیم روزی ها و اختصاص بعضی اوقات و زمان ها نسبت به بعض دیگر است، از جهت اختلاف قابلیت ها در صلاحیت و نیکی برای پذیرش فیض و رحمت، و نزدیک شدن زمان استعدادها در زمان های مخصوص به خود.
41 و ملاصدرا نیز در شرح سخن علی(ع) در تقسیم چهارگانه راویان حدیث، 42 ذیل عبارت حضرت که فرمود: «یاران رسول خدا(ص) که چیزی از او می پرسیدند، همگی آن را نمی فهمیدند، و بعضی از آنان از پیامبر(ص) می پرسیدند، ولی فهم جویی نمی کردند، 43 به اشاره، بر این نکته تأکید می ورزد که اختلاف سطح فکر و فهم صحابه، خود یکی از علل و عواملی است که گاهی سبب بروز مشکلات و موجب اشتباهات راویان شده است."