چکیده:
هدف اصلی این پژوهش بررسی اثرگذاری ساختار مالکیت بانک و تغییرات آن بر رفتار ریسک پذیری بانک های دولتی تخصصی و تجاری، بانک های خصوصی تجاری و بانک های خصوصی شده (بر اساس اصل ۴۴ قانون اساسی) مشتمل بر ۱۵ بانک برای دوره زمانی ۱۳۸۴-۱۳۹۳ می باشد. برای این منظور از دو الگو برای برآورد مدل تجربی به روش داده های تابلویی پویا و تخمین زننده گشتاور تعمیم یافته استفاده شده است. در الگوی اول به بررسی نوع و ساختار کلی مالکیت بر ریسک پذیری بانک ها پرداخته شده و در الگوی دوم اثر تغییرات ساختار مالکیت و واگذاری بانک های دولتی به بخش خصوصی بر ریسک پذیری آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تخمین مدل بیانگر این است که بانک های دولتی نسبت به بانک های خصوصی در معرض ریسک بیشتری قرار دارند. این در حالی است که تمرکز مالکیت تاثیر معناداری بر ریسک بانکی ندارد. همچنین بانک های خصوصی شده در دوره بعد از خصوصی سازی کاهش محسوسی را در ریسک تجربه کرده اند. این در حالی است که بانک های رقیب (سایر بانک-های خصوصی و دولتی) در این دوره تغییرات محسوسی در ریسک پذیری نداشته اند. بنابراین می توان بیان کرد که تغییرات در ریسک بانک ها ناشی از خصوصی سازی آن ها بوده است.
The relationship among ownership structure and risk of banks is one of the main issues in the money and banking literature and has been considered empirically in recent years. Hence، the aim of this paper is to investigate the impact of ownership structure on the behavior risk of private and public banks with a sample of 15 banks during the 2005-2014. For achieving this objective، two models have been estimated by applying dynamic panel data approach for these groups of banks. The main findings of this study indicate that the ownership structure has a positive effect on the return of banks and the risk of private banks is less than of other public banks after the implementation of privatization rule. Moreover، the leverage effect and growth of GDP has positive effects on the return of banks over the period of study.