چکیده:
روش محبت یکی از روش های عاطفی در تربیت دینی است که امیرالمومنین علی (ع) آن را بهترین بستر تربیت می دانستند. بدون شک هیچ روشی چون محبت در تربیت دینی انسان موثر نیست و مفید ترین روش های تربیت به نیروی محبت کارآیی پیدا می کند. جهان آفرینش بر اساس محبت و رحمت سامان یافته است. در مکتب تربیتی اسلام به عامل تربیتی محبت تاکید بسیاری شده است و اولیای الهی از آن بهره های بسیار گرفتند و آن را محور تربیت قرار داده اند. در این مقاله که با استفاده از سخنان امیرالمومنین علی (ع) در نهج البلاغه است، ابتدا در مورد روش محبت و نقش آن در تربیت دینی نکاتی مطرح می شود و سپس به مسئله ی عشق به خوبان و محبت به خدا و اولیای الهی و محبت به مردم مطالبی را می آوریم و در نهایت آثار و نتایج روش محبت بیان می کنیم.
خلاصه ماشینی:
"در این مقاله که با استفاده از سخنان امیرالمؤمنین علی (ع) در نهج البلاغه است، ابتدا در مورد روش محبت و نقش آن در تربیت دینی نکاتی مطرح می شود و سپس به مسئله ی عشق به خوبان و محبت به خدا و اولیای الهی و محبت به مردم مطالبی را می آوریم و در نهایت آثار و نتایج روش محبت بیان می کنیم .
» (محبت به الله (تبارک و تعالی) بالاترین محبتها، محبت به خداوند است، زیرا که خداوند لطف و رحمت واسعهی خویش را بر انسان گسترده است و امیرالمؤمنین علی(ع) در نهجالبلاغه بهگونهای به آن اشاره میکند که انسان را به سوی خداوند میکشاند آنجا که میفرماید:«و سألته من خزائن رحمته ما لا یقدر علی إعطائه غیره من زیادة الأعمار و صحة الأبدان و سعة الأرزاق ثم جعل فی یدیک مفاتیح خزائنه بما أذن لک فیه من مسألته فمتی شئت استفتحت بالدعاء أبواب نعمته و استمطرت شآبیب رحمته»( نهج البلاغه، نامه 31) «و از خزاین رحمت او عطایایی را مسألت نمایی که جز او نتواند آنها را به تو عنایت فرماید از فزونی عمرها و صحت بدنها و گسترش روزیها.
امیرالمؤمنین(ع) در موارد دیگر، خداوند را مظهر لطف و عطا و بهترین پناه انسان معرفی میکند و میفرماید: «و ألجئ نفسک فی أمورک کلها إلی إلهک فإنک تلجئها إلی کهف حریز و مانع عزیز و أخلص فی المسألة لربک فإن بیده العطاء»(نهج البلاغه، نامه 31)،« ونفس خود را در همه امور زندگی به خدایت پناهنده کن، زیرا با این پناهندگی،نفس را به جایگاهی محکم و امن و مانعی بزرگ وارد میسازد و در سؤال از پروردگارت اخلاص بورز، زیرا عطا و محروم ساختن به دست او است."