چکیده:
این پژوهش با هدف تعیین میزان حضور ایران در همایشهای بینالمللی در فاصله سالهای ۲۰۱۶-۲۰۰۰ صورت گرفته
است. در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی با استفاده از ابزارهای علمسنجی استفاده شده است. نتایج نشان داد که
مقالههای همایش در بازه زمانی پژوهش بیانگر سیری صعودی تا سال ۲۰۰۸ است و در فاصله سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۶ روند
نامنظمی را شاهد هستیم به طوری که در سالهای ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ بیشترین تعداد مقالهها، بعد از سال ۲۰۱۱ نمایه شده است.
دانشگاههای آزاد اسلامی» تهران و صنعتی شریف از میان دانشگاهها و مراکز آموزش عالی کشور به ترتیب بیشترین سهم را در
همایشهای بینالمللی دارند. پرکارترین پژوهشگران محمدباقر منهاج، کارو لوکاس و کریم فائز از دانشگاههای امیرکبیر و تهران
و امیرکبیر هستند. بیشترین همکاریهای ایران در تولید مقالههای همایش با کشورهای آمریکا، کانادا و انگلستان است. بیشترین
مقالهها در حوزههای مهندسی، علوم کامپیوتر و ارتباطات راه دور است. در مجموع، گروه فنی و مهندسی دارای بیشترین تعداد
مقاله در همایشها هستند.
The purpose of this study was to examine Iranian scholars’ attendance in international conferences from 2000 to 2016. Scientometric method was used in this research. The findings show an approximately increasing trend in the amount of conference papers. Iran has the most collaboration with the United States, Canada, and the United Kingdom. Development and scientific productivity are two effective factors in collaboration with other countries. There is a significant correlation between scientific productivity of a country and its scientific collaboration. The majority of papers presented in conferences were in the following subject areas respectively: computer science, electrical and electronics engineering, and telecommunication. In general, engineering fields have the most papers in conference proceedings, comparing to journals, in which basic sciences has the most papers. There is a
significant correlation between conference papers and journal papers in engineering fields.
خلاصه ماشینی:
"این پژوهش سعی دارد به بررسی میزان حضور ایران در همایشهای بینالمللی از جنبههای گوناگون نظیر افراد و دانشگاههای اثرگذار، منابع منتشرکننده، همکاری علمی با سایر کشورها، وضعیت استناد به مقالههای همایشها، و همچنین حوزههای موضوعی همایشها و مجلهها بپردازد.
این پژوهش در صدد است تا به پرسشهای زیر پاسخ دهد: سیر تحول تولیدات علمی ایران در همایشهای بینالمللی چگونه است؟ دانشگاهها و حوزههای پرتولید ایران در همایشهای بینالمللی کدامند؟ همکاری علمی ایران در تولید مقالههای همایشها با چه کشورهایی بوده است؟ پراستنادترین مقالهها و نویسندگان پرتولید ایران در همایشهای بینالمللی کدامند؟ مقالههای ارائهشده در همایشهای بینالمللی در چه حوزه موضوعی بوده است؟ جامعه پژوهش حاضر شامل مقالههای ارائهشده در همایشهای بینالمللی توسط پژوهشگران ایرانی طی سالهای 2000 تا 2016 است که شامل 43386 مقاله میشود.
حوزههای موضوعی مقالههای همایشها رجوع شود به تصویر صفحه از سوی دیگر، با توجه به دادههای جدول 10 در زمینه مجلهها، مهندسی با 4921 مقاله دارای بیشترین تعداد مقالهها در مجلههاست و حوزههای شیمی، فیزیک، علوم مواد، ریاضیات و علوم کامپیوتر در رتبههای بعدی قرار دارند.
بر اساس یافتههای پژوهش حاضر، 91 کشور در همایشهای بینالمللی با ایران همکاری علمی داشتهاند که از این میان سهم ایالات متحده آمریکا، کانادا، انگلستان، مالزی، آلمان، استرالیا و فرانسه از بقیه کشورها بیشتر است.
این پژوهش نشان داد که دانشگاههای آزاد اسلامی، تهران، صنعتی شریف، صنعتی امیرکبیر، علم و صنعت ایران و تربیت مدرس، به ترتیب بیشترین سهم را در میان دانشگاهها و مؤسسههای پژوهشی در همایشهای بینالمللی داشتهاند."