چکیده:
توسعه پایدار، یکی از اهداف مهم کشورها به حساب می آید و تاکنون شاخص های متعددی برای سنجش آن معرفی شده اند. در این مقاله، ابتدا با روش حسابداری ملی به محاسبه پس انداز اصیل به عنوان یکی از شاخص های سنجش توسعه پایدار پرداخته شده و سپس با روش اقتصاد سنجی سری های زمانی، رابطه بین پس انداز اصیل با ارزش حال تغییرات مصرف در چهار دوره تنزیل 10، 20، 30 و 40 ساله برای سال های 1339 الی 1391 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده از محاسبه پس انداز اصیل برای ایران، نشان می دهد که در اکثر سال های مورد مطالعه، پس انداز اصیل ایران منفی بوده و همچنین در اکثر دوره های منتخب، رابطه منفی بین پس انداز اصیل که نشان دهنده ثروت کشور و تغییرات ارزش حال مصرف که نشان دهنده رفاه کشور است، وجود دارد، که این نتایج با در نظر گرفتن قاعده هارتویک می تواند نشان از کاهش مصرف و رفاه در آینده باشد.
Sustainable development is an essential goal for developing countries، which can be measured by various indices. This paper computes genuine saving for the Iranian economy based on national accounting and examines the relationship between genuine saving and present value of discounted consumption during 1960-2012. The results indicate that genuine saving is mostly negative over the period under study and there is also a negative relationship between genuine saving (as a measure for the nation wealth) and the change in the present value of consumption (as a national welfare index). According to Hartwick’s rule، these findings mean that welfare reduction is a possible outcome in the future.
خلاصه ماشینی:
در اين مقاله ، ابتدا با روش حسابداري ملي به محاسبه پس انداز اصيل به عنوان يکي از شاخص هاي سنجش توسعه پايدار پرداخته شده و سپس با روش اقتصاد سنجي سريهاي زماني، رابطه بين پس انداز اصيل با ارزش حال تغييرات مصرف در چهار دوره تنزيل ١٠، ٢٠، ٣٠ و ٤٠ ساله براي سال هاي ١٣٣٩ الي ١٣٩١ مورد بررسي قرار گرفته است .
نتايج به دست آمده از محاسبه پس انداز اصيل براي ايران ، نشان مي دهد که در اکثر سال هاي مورد مطالعه ، پس انداز اصيل ايران منفي بوده و همچنين در اکثر دوره هاي منتخب ، رابطه منفي بين پس انداز اصيل که نشان دهنده ثروت کشور و تغييرات ارزش حال مصرف که نشان دهنده رفاه کشور است ، وجود دارد، که اين نتايج با در نظر گرفتن قاعده هارتويک ميتواند نشان از کاهش مصرف و رفاه در آينده باشد.
مطالعه بانک جهاني براي دوره ١٩٧٠ تا ٢٠٠٦ نشان ميدهد که پس انداز اصيل براي کشورهايي که از موهبت منابع طبيعي برخوردار هستند، در اکثر سال هاي اين دوره منفي بوده است و اين ميتواند نشان دهنده اين باشد که اين کشورها منافع حاصل از منابع طبيعي خود را به هزينه نسل هاي آينده مصرف ميکنند، که اين مساله به صورت کاهش رفاه در آينده ، قرار نگرفتن در مسير توسعه پايدار و نيز عدم توجه به عدالت بين نسلي خواهد بود.
Genuine saving - خالص پس انداز واقعي منهاي مقادير مورد نياز براي جبران کاهش منابع طبيعي و ارزش اقتصادي هزينه هاي اجتماعي مرتبط با زيان آلودگي - که توسط بانک جهاني ارائه شده است ، مي توان تصوير روشن تري از تأثير توليد ثروت بر کيفيت زيست محيطي ارائه داد.