چکیده:
زمینه: به طورکلی مطالعات انجام شده در قلمرو فریبکاری تحصیلی بر درک عوامل فردی و بافتاری اثرگذار بر این پدیده رایج مبتنی هستند. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف آزمون نقش واسطه ای ارزیابی های شناختی در رابطه رگه های شخصیتی و فریبکاری تحصیلی- به مثابه یک رفتار تحصیلی غیراخلاقی- در دانشجویان انجام شد.
روش: مطالعه حاضر توصیفی - همبستگی است، که از جامعه دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی، 300 دانشجو (142 پسر و 158 دختر) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به فهرست پنج عامل بزرگ، نسخه تجدید نظر شده مقیاس ارزیابی استرس و مقیاس فریبکاری تحصیلی پاسخ دادند. برای آزمون مدل مفروض از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه روان آزرده گرایی با فریبکاری تحصیلی مثبت و معنادار؛ رابطه پذیرش با فریبکاری تحصیلی منفی و غیرمعنادار؛ رابطه سازگاری و وظیفه شناسی با فریبکاری تحصیلی منفی و معنادار و رابطه برون گرایی با فریبکاری تحصیلی منفی و غیرمعنادار بود. همچنین، رابطه ارزیابی مبتنی بر تهدید با فریبکاری تحصیلی مثبت معنادار و رابطه ارزیابی چالشی با فریبکاری تحصیلی منفی و غیرمعنادار بود. نتایج نشان داد که مدل مفروض واسطه مندی نسبی ارزیابی مبتنی بر تهدید در رابطه رگه های شخصیتی و فریبکاری تحصیلی برازش قابل قبولی با داده ها داشت.
نتیجه گیری: از یک سوی، نتایج پژوهش حاضر از نقش تعیین کننده رگه های شخصیتی در پیش بینی فریبکاری تحصیلی دانشجویان حمایت می کند و از دیگر سوی، این نتایج نشان می دهد که بخشی از واریانس مشترک بین دوایر مفهومی رگه های شخصیتی و فریبکاری تحصیلی، نتیجه الگوی تغییرپذیری در مقادیر متغیر ارزیابی های شناختی است.
خلاصه ماشینی:
برخی محققان یادآور شدند با توجه به اینکه نتایج مطالعات مختلف از توان تبیینی مدل پنج عامل بزرگ بهطور تجربی دفاع کردهاند، عدم بهرهمندی از این چهارچوب مفهومی با هدف پیشبینی فریبکاری تحصیلی، کمی دور از انتظار بوده است (11).
مدل مفروض پس از اصلاح </رجوع شود به تصویر صفحه> پس از اصلاح مدل مفروض واسطهمندی ارزیابی مبتنیبر تهدید در رابطة پذیرش با فریبکاری تحصیلی، در این مدل، مقادیر شاخصهای نیکویی برازش شامل (2χ)، (/df2χ)، (CFI)، (GFI)، (AGFI) و (RMSEA) بهترتیب برابر با 89/199، 37/1، 94/0، 92/0، 97/0 و 035/0 بهدست آمد (واژهنگار 6).
مرور شواهد تجربی نشان میدهد که محققان مختلف کوشیدهاند با تمرکز بر نقش تفسیری برخی ردیفهای مفهومی مانند اهمالکاری، تفاسیر شناختی خودناتوانساز، جهتگیریهای هدف پیشرفت و راهبردهای مقابلهای سازشنایافته، رابطة مثبت رگة شخصیتی روانآزردهگرایی با فریبکاری تحصیلی را تبیین کنند.
در نهایت، در مطالعة حاضر، واسطهمندی نسبی ارزیابی مبتنیبر تهدید در رابطة رگههای شخصیتی و عدم صداقت علمی نشان میدهد که بخشی از پراکندگی مشترک بین دو قلمرو مطالعاتی رگههای شخصیتی و فریبکاری تحصیلی از طریق ارزیابیهای شناختی تبیین میشود.
نتیجهگیری در مجموع، نتایج مطالعه حاضر، ضمن افزودن قطعة دیگری به شواهد تجربی موجود در قلمرو مطالعاتی فریبکاری تحصیلی، از یک سوی از نقش تفسیری عنصر اطلاعاتی رگههای شخصیتی در پیشبینی فریبکاری تحصیلی در گروهی از دانشجویان ایرانی حمایت میکند و از دیگر سوی، این نتایج نشان میدهد که بخش از پراکندگی مشترک بین دو حلقة مفهومی رگههای شخصیتی و فریبکاری تحصیلی از طریق سازة ارزیابی مبتنیبر تهدید قابل تبیین است.
Big five personality and academic dishonesty: A meta-analytic review.